تعیین دز دریافتی کاردیولوژیست وتکنولوژیست از معاینات آنژیوگرافی کرونری درسه اندام موجود در میدان پرتویی

Abstract

Interventional procedures involve long fluoroscopic times, cine acquisitions and operation of fluoroscopic equipment in high-dose fluoroscopic modes, which can lead to high staff doses. Also, Coronary angiography procedures require the cardiologist and assisting personnel to remain close to the patient, which is the main source of the scattered radiation. Thus, the radiation exposure is a significant concern for staffs and it is important to measure the radiation doses received by the personnel and to evaluate the parameters concerning total radiation burden.Methods & materials: In this research, radiation doses to 10 cardiologists and 3 technologists performing 120 CA procedures, were investigated. Using TLD-100H dosimeters doses to the wrists, thyroid and eyes per procedure were measured. The CA examinations were performed by a Siemens system (Axiom Artis dfc model, Germany). The data were statistically analyzed using SPSS 22 software and the significance level was considered to p<0.05.Results: The mean fluoroscopy time and total DAP were obtained 2.88 min and 2323.14 µGy.m2, respectively. Based on the measured dose values, mean doses to the left wrist, right wrist, thyroid and eye of cardiologists were obtained 130.90, 93.65, 40.05 and 30.15 µSv, respectively, and also for the technologists were obtained 28.64, 29.62, 22.58 and 20.21 µSv, respectively. The protective equipment for thyroid and eye, reduced doses about 37% and 31% in cardiologists, respectively. It was found that the experience of cardiologists is a determining factor in dosimetry. Also, the results of present study indicate that procedure complexity, fluoroscopy time, distance from the source of scatter radiation (patient) and patient body thickness contribute significantly to the amount of radiation exposure to the cardiologists. , آزمونهای مداخله ای مستلزم زمان فلورسكوپی طولانی، تهیه تصاویر و عملكرد دستگاه فلورسكوپی در مد فلورسكوپی با دز بالا می باشند كه منجر به پرتوگیری زیاد پرسنل می گردند. همچنین در آزمون های آنژیوگرافی كرونری لازم است متخصص قلب و عروق و پرسنل دستیار مجاور بیمار، كه مهمترین منبع پرتوی پراكنده می باشد، قرار گیرند. بنابراین ، پرتوگیری آنها یك نگرانی عمده بوده و اندازه گیری میزان دز دریافتی پرسنل و ارزیابی پارامترهای تاثیرگذار بر آن بسیار مهم می باشد. مواد وروش كار:در این تحقیق ، دز دریافتی 10 كاردیولوژیست و3 تكنولوژیست ، در حین انجام 120 معاینه آنژیوگرافی كرونری ارزیابی گردید. با استفاده از دزیمترهای TLD-100H ، دز مچ دست ها ف تیروئید و چشم در هر آزمون اندازه گیری شد . آزمون های CA با استفاده از دستگاه زیمنس (AXIOM ARTIS dfc model, Germany) انجام گرفتند . تحلیل آماری داده ها با نرم افزار SPSS22 و در سطح معنی داری 0/05 انجام شد . یافته ها :میانگین زمان فلورسكوپی و میانگین DAP بترتیب 2/88min و 2323/14 بدست آمد. بر اساس مقادیر اندازه گیری شده ،میانگین د دست چپ و راست ، تیروئید و چشم كاردیولوژیست ها ، بترتیب ،130/90، 93/65، 40/05، 30/15 میكروسیورت و برای گروه تكنولوژیست ها نیز بترتیب ، 28/64، 29/62، 22/58، 20/21 میكروسیورت بدست آمد استفاده از حفاظ های سربی برای تیروئید و چشم باعث كاهش میزان دز دریافتی كاردیولوژیست ها در حدود 37% و 31% گردید. مقایسه داده ها نشان داد كه مهارت كاردیولوژیست ها یك متغیر تعیین كننده در میزان پرتو گیری می باشد و همچنین ، نتایج نشان می دهندكه پیچیدگی آزمون های مداخله ای ،زمان فلورسكوپی و فاصله كاردیولوژیست از منبع تشعشع پراكنده (بیمار) و ضخامت بدن بیمار نقش تعیین كننده ای در میزان دز تشعشع دریافتی كاردیولوژیست ایفا می كند.