اثر کوتاه مدت مایع درمانی تهاجمی با محلول رینگر لاکتات بر پیشگیری از پانکراتیت پس از ERCP

Abstract

This study is designated to evaluate preventive effect of intensive hydration therapy on post ERCP pancreatitis. In clinical trial, 150 pastiest were randomly assigned into two groups. The intervention group received aggressive hydration with lactated Ringers solution (3 mL/kg/h during ERCP, followed by a 20-mL/kg bolus and 3 mL/kg/h for 8 hours after the procedure) and the controls received standard amount of lactated Ringers solution (1.5 mL/kg/h during and for 8 hours after ERCP). Patients were observed for volume overload as well as pancreatic pain and serum levels of amylase at baseline and 2, 8, and 24 hours after ERCP. Post-ERCP pancreatitis as hyperamylasemia (three fold rise of amylase) and pancreatic pain during the 24-hours follow up was defined as the primary end point. Hyperamylasemia and pancreatic pain were the secondary end points. The mean age of patients was 50.813.5 years, 51 patients (34.0%) were male and 99 were female (66.0%). Two groups were matched in terms of number of young females and patients with normal level of bilirubin. Post ERCP pancreatitis developed in 4 patients (5.3%) receiving aggressive hydration an 17 controls ( 22.7%) that was significantly higher than the intervention group (p=0.002). Pancreatic pain was reported by 4(5.3%) patients receiving aggressive hydration that was significantly lower than patients receiving standard hydration (28 patients, 37.3%, p=<0.005). Hyperamylasemia was detected in 17 patients (22.7%) receiving aggressive hydration. This rate was significantly higher in control group ( 33 patients, 44.0%, p=0.006)., این مطالعه جهت بررسی اثر پیشگیرانه مایع درمانی تهاجمی بر پانکراتیت بعد از ERCP انجام شده است. در این کارآزمائی بالینی ، 150 بیمار بطور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. گروه مداخله مایع درمانی تهاجمی با رینگر لاکتات ( mL/kg 3 در ساعت طی ERCP، mL/kg 20 بصورت یکجا و سپس mL/kg 3 طی 8 ساعت بعد) و گروه کنترل مقدار روتین رینگر لاکتات (mL/kg 5/1 حین و تا 8 ساعت بعد از ERCP) دریافت کردند. بیماران از نظر علائم فزونی مایع، سطح آمیلاز سرم و میزان درد در ابتدای مطالعه و سپس 2، 8 و 24 ساعت بعد از ERCP بررسی شدند. پانکراتیت بصورت وجود درد پانکراتیتی و آمیلاز سه برابر نرمال، به عنوان پیامد اولیه تعریف شد. درد پانکراتیتی و هیپرآمیلازمی به عنوان پیامد های ثانویه در نظر گرفته شدند. میانگین سنی بیماران مورد بررسی آنها 5/13 8/50 سال بود، 51 نفر (0/34 درصد) مرد و 99 نفر (0/66 درصد) زن بودند. دو گروه از نظر تعداد زنان جوان و افراد دارای بیلی روبین نرمال همسان بودند.پانکراتیت در 4 بیمار (3/5%) از گروه مداخله و 17 بیمار (7/22%) از گروه کنترل روی داد که این میزان بطور معنی داری بیشتر از گروه مداخله بود (002/0p=). در گروهی که مایع درمانی تهاجمی دریافت کردند، درد پانکراتیک از طرف 4 بیمار (3/5%) گزارش شد که بطور معنی داری کمتر از گروه کنترل بود (28 بیمار، 3/73%، 005/0>p). در گروهی که مایع درمانی تهاجمی دریافت کردند، در 17 بیمار (7/22%)، هیپرآمیلازمی مشاهده شد. در حالیکه این میزان در گروه کنترل بطور معنی داری بیشتر بود (33 بیمار ،0/44%، 006/0=p).