مقایسه اثر اپسیلون آمینوکاپروئیک اسید داخل رحمی با اکسی توسین وریدی در پیامدهای حین جراحی هیستروسکوپی

Abstract

The present work aimed to compare the efficacy and safety of intrauterine E-aminocaproeic acid and intravenous oxytocin in the management of intractable uterine bleeding in candidates of operative hysteroscopy. In this single-center, observer-blinded clinical trial, 144 candidates of operative hysteroscopy with intractable moderate uterine bleeding randomized in two groups, receiving either intrauterine instillation of E-aminocaproeic acid (2 grams in 1 liter of 5% dextrose serum, n=72) or intravenous oxytocin (10 IU/L, n=72). The operator graded the severity of intraoperational bleeding (I=no to V=most severe). Serum hematocrit and hemoglobin changes, intra- and post-operational complications, the mean operative time, and the mean volume of the employed media were also recorded and compared between the two groups. The two groups were comparable in terms of age, gravidity and parity. Grades I, II and III of intraoperational bleeding were reported in 79.2%, 18.1%, and 2.8% of cases in the E-aminocaproeic acid group, and 18.2%, 65.3%, and 16.7% of the cases in the oxytocin group, respectively (p<0.001). While the two groups were also comparable in terms of serum hematocrit and hemoglobin changes, intra- and post-operation complications (none in both groups), and the mean volume of the media intraoperatively, the mean operative time was significantly shorter in patients who received intrauterine instillation of E-aminocaproeic acid (10.283.24 min vs. 11.814.62 min, p=0.02)., این مطالعه درصدد بوده است کارایی و ایمنی اپسیلون آمینوکاپروئیک اسید داخل رحمی و اکسی توسین داخل وریدی را در اداره خونریزی رحمی غیرقابل کنترل در بیماران کاندیدای هیستروسکوپی اوپراتیو بررسی نماید.در این مطالعه بالینی تک مرکزی و یک سوکور، 144 بیمار کاندیدای هیستروسکوپی اوپراتیو با خونریزی متوسط رحمی غیرقابل کنترل بطور تصادفی به دو گروه تقسیم و اپسیلون آمینوکاپروئیک اسید داخل رحمی (2 گرم در 1 لیتر سرم دکستروز 5%، 72 بیمار) و یا اکسی توسین داخل وریدی (10 IU/L، 72 بیمار) دریافت نمودند. جراح شدت خونریزی طی عمل را تعیین نمود (I=منفی تا V=شدیدترین). تغییرات هماتوکریت و هموگلوبین سرمی، عوارض حین و پس از عمل، متوسط مدت عمل و متوسط حجم مدیای بکار رفته تیز تعیین و بین دو گروه مقایسه شد. دو گروه از نظر سن، گراویدیتی و پاریتی همسان بودند. خونریزی حین عمل درجه I، II و III در گروه اپسیلون آمینوکاپروئیک اسید بترتیب در 2/79%، 1/18% و 8/2% و در گروه اکسی توسین بترتیب در 2/18%، 3/65% و 7/16% بیماران گزارش گردید (001/0>p). در حالی که دو گروه از نظر تغییرات سرمی هماتوکریت و هموگلوبین، عوارض حین و پس از عمل (که در هیچ یک از دو گروه وجود نداشت)، و متوسط مدیای استفاده شده حین عمل تفاوتی نداشتند، متوسط مدت عمل در گیرندگان اپسیلون آمینوکاپروئیک اسید بطور معنی داری کوتاهتر بود (24/328/10 دقیقه در برابر 62/481/11 دقیقه، 02/0=p).