مقایسه حدت بینایی و ضخامت ماکولا در ادم ماکولای حاصل از انسداد شاخه وریدی رتین با تزریق داخل ویتره آواستین با و بدون فعال کننده پلاسمینوژن بافتی

Abstract

این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی تصادفی کنترل شده دوسوکور بود که بر روی چشم 50 بیمار مبتلا به ادم ماکولا به علت BRVO که به طور تصادفی به دوگروه تخصیص یافته بودند انجام گرفت. به گروه اول (25 بیمار) آواستین با دوز 1/25 میلی گرم و به گروه دوم 025 بیمار9 TPA با دوز 40000 IU به صورت رقیق شده با 0/25 میلی لیتر آب مقطر همراه با آواستین با دوز 1/25 میلی گرم در اولین ویزیت داخل ویتره تزریق شد و هفته 6 و 12 تزریق دوم و سوم صورت گرفت و حدت بینایی و ضخامت ماکولا در اولین ویزیت و 1، 3 و 6 ماه بعد از اولین تزریق اندازه گیری شد.یافته ها: در گروه t-PA با آواستین میانگین ضخامت ماکولا به طور چشمگیری از 179/66+- 649/08 میکرومتر در اولین ویزیت به 93/05+- 422/88 میکرومتر بعد از 6 ماه پیگیری کاهش یافت و از لحاظ آماری این تفاوت معنی دار بود ( P< 0/001) . میانگین log MAR حدت بینایی به طور چشمگیری از 1/432+- 0/217 در اولین ویزیت به 0/18+- 0/160 بعد از 6 ماه پیگیری بهبود یافت (P<0/001) در گروه t-PA و آواستین در مقایسه با گروه آواستین بعد از 1، 3، 6 ماه پیگیری، بهبودی معنی داری در حدت بینایی مشاهده شد.