اثر انفوزیون پیشگیرانه فوروزماید بر حفظ میزان فیلتراسیون گلومرولی در جراحی قلب بالغین

Abstract

Introduction: Acute kidney injury (AKI) and acute renal failure (ARF) are important and common complications after cardiac surgery. Furosemide was used for prevention of these complications with controversial results. The aim of current study was to evaluate the protective effects of intra and early postoperative (postop) furosemide infusion in preventing of AKI and ARF in elective adult cardiac surgery. Methods: In a 6 month period, 81 adults patients, candidates to elective cardiac surgery using cardiopulmonary bypass (CPB), enrolled to this double blind randomized clinical study in two study (n=41) and placebo (n=40) groups. In study group, after anesthesia induction, furosemide infusion (2 mg/h) was started and continued up to 12 hours postoperative. In placebo group, only 0.9% saline was used. Preoperative (preop) and 2nd and 5th postoperative days serum creatinine concentration, estimated Glomerular Filtration Rate (eGFR), intra and first postop day hourly urine output and intubation time and ICU stay period were compared between two groups. Increase more than 0.5 mg/dl or 25% and increase more than 50-100% in in serum creatinine from base value in 2nd or 5th postop days, was considered AKI and ARF, respectively. Results: Demographic, preop serum creatinine and eGFR, operation and CPB times were same in two groups. Comparing to placebo group, serum creatinine in 2nd or 5th postop days was lower in furosemide group, and in this way, first postop day hourly urine output and eGFR in 2nd or 5th postop days was higher in furosemide group. AKI incidence was same in study and placebo groups [11 (26.8%) versus 12 (30%) patients, respectively; P=0.75], however ARF incidence was high in study group groups [1 (2%) versus 6 (15%) patients, respectively; P=0.044]. there was no need to hemodialysis. Intubation time, ICU stay and needs to inotrope and blood products were same., مقدمه: آسیب حاد (AKI) و نارسائی حاد کلیه (ARF) از عوارض مهم و شایع بعد از عمل جراحی قلب می باشد. استفاده از فوروزماید برای پیشگیری از بروز آنها با نتایج متناقضی همراه بوده است. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثرات پروتکتیو انفوزیون فوروزماید حین عمل و بعد از عمل در پیشگیری از بروز AKI و ARF بعد از عمل در جراحی قلب بیماران بالغ با کمک بای پس قلبی ریوی (CPB) می باشد. روش کار: در یک مطالعه کارآزمائی بالینی اتفاقی شده دو سو کور، در یک دوره شش ماهه، 81 بیمار بالای 18 سال کاندید جراحی قلب الکتیو، در دو گروه مطالعه (41=n) و پلاسبو (40=n) بررسی شدند. پس از القای بیهوشی در گروه مطالعه، انفوزیون فوروزماید cc/h 2 شروع و تا 12 ساعت پس از عمل ادامه یافت. در گروه پلاسبو بجای آن سالین 9/0 % داده شد. با جمع آوری داده ها، سطح کراتینین سرمی و میزان تخمینی فیلتراسیون گلومرولی (eGFR) قبل از عمل و در روز های دوم و پنجم بعد از عمل، نیز برون ده ادراری حین و بعد از عمل، زمان های نیاز به تهویه مکانیکی و بستری در ICU در بین دو گروه مقایسه شدند. افزایش بیش از mg/dl 5/0 یا بیش از 25% در کراتینین در 5-2 روز بعد از عمل، AKI و افزایش بیش از 100-50 درصد آن، ARF در نظر گرفته شد.نتایج: داده های دموگرافیک، سطح کراتینین سرمی و eGFR قبل از عمل، زمان عمل و زمان CPB دو گروه یکسان بود. نسبت به گروه پلاسبو، در گروه فوروزماید سطح کراتینین سرمی روز دوم و پنجم بعد از عمل پاییتر بود. همچنین در این گروه میزان برون ده ادراری ساعتی روز اول و eGFR روز دوم و پنجم بعد از عمل بیشتر بود. میزان بروز AKI یکسان {11 (8/26%) مورد در مقابل 12 (30%) مورد،75/0p=} ولی در گروه فوروزماید، ARF کمتربود {1 (2%) مورد در مقابل 6 (15%) مورد،044/0 p=}. در هیچ موردی نیاز به انجام همودیالیز وجود نداشت. تفاوتی از نظر مدت بستری، نیاز به تهویه مکانیکی، استفاده از اینوتروپ و تزریق فراورده های خونی وجود نداشت