تاثیر پروژسترون و ویتامین C بر یادگیری اجتنابی غیرفعال، مرگ سلولی و دمیلیناسیون ناشی از تجویز اتیدیوم بروماید در هیپوکامپ موش صحرایی نر

Abstract

مقدمه: دمیلیناسیون توسط اتیدیوم بروماید یکی از مدل‌صها برای بررسی بازسازی سیستم عصبی مرکزی میصباشد. مالتیپل اسکلروزیس (MS) یک بیماری مزمن التهابی سیستم عصبی مرکزی است که دمیلیناسیون و آپوپتوز از بارزترین مشخصه‌صهای آن میصباشند. آسیب شناختی شایع‌صترین اختلال متعاقب دمیلیناسیون CNS میصباشد. در این تحقیق اثر ویتامین C و پروژسترون بر دمیلیناسیون، آپوپتوز و حافظه اجتنابی غیر فعال پس از تزریق داخل هیپوکامپ اتیدیوم بروماید در رت‌صهای نر مورد بررسی قرارگرفت. روش‌صها: در این مطالعه 70 رت‌ص‍ نر نژاد ویستار به 10 گروه 7 تایی تقسیم شدند: کنترل، ضایعه، سالین، ویتامین C (دوزهایmg/kg 2/0، 1 و 5) و پروژسترون (دوزهای إg/إl01/0، 1/0، 1) و گروه توأم (ویتامین C mg/kg 5 و پروژسترون g/l 01/0). ژیروس دندانه‌صدار بطور دوطرفه کانول‌صگذاری شد و سپس دمیلیناسیون توسط 3 میکرولیتر محلول 01/0% اتیدیوم بروماید در سالین 9/0% انجام گرفت. سپس تست یادگیری اجتنابی غیر فعال و مقایسه زمان تاخیر ورود (STL) بین گروه‌صها انجام گرفت. جهت بررسی دمیلیناسیون و آپوپتوز از روش رنگ آمیزی و تکنیک تانل استفاده شد. نتایج: نتایج تست یادگیری اجتنابی غیرفعال نشان میصدهد که گروه ضایعه نسبت به گروه کنترل بطور معنیصداری میزان تأخیر کمتری داشت (P<0.001). تجویز ویتامین C (mg/kg 5) موجب افزایش معنیصدار تأخیر نسبت به گروه ضایعه گردید (P<0.05). تجویز دوزهای پایین‌صتر پروژسترون تأثیری بر حافظه نداشت و دوز بالای آن بطور معنیصداری زمان تأخیر را کاهش داد (p<0.05). درمان توأم با ویتامین C (mg/kg 5) و پروژسترون (g/l 01/0) موجب افزایش معنیصدار تأخیر نسبت به گروه ضایعه گردید (p<0.05)، ولی نتایج با گروه ویتامین C تفاوت معنیصدار نداشت . نتایج بافت شناسی حاکی از ایجاد دمیلیناسیون و آپوپتوز در گروه ضایعه میصباشد. همچنین تجویز ویتامین C (mg/kg 1) و پروژسترون (g/l 1) منجر به کاهش آپوپتوز و دمیلیناسیون گردید. تجویز توأم ویتامین C (mg/kg 5) و پروژسترون (g/l 01/0) روند آپوپتوز و دمیلیناسیون را معکوس کرد.