مطالعه کاست کروموزومی ژن mec (SCCmec) و ژن لکوسیدین پنتون والنتین (PVL) در ایزولههای کلینیکی استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین (MRSA) و تعیین تنوع ملکولی آنها با روش Rep-PCR در تبریز

Abstract

استافیلوكوكوس اورئوس مقاوم به متی‌سیلین (MRSA) عامل عفونت‌های شدید و مقاوم به درمان کسب شده از بیمارستان و جامعه در سرتاسر دنیا می‌باشد. نگرانی جدی در مورد این باکتری گسترش مقاومت آنتی‌بیوتیکی به چند آنتی‌بیوتیک می‌باشد (MDR). تشخیص و تیپ‌بندی سریع و صحیح این باکتریهای مهم پزشکی اهمیت زیادی در درمان و ریشه‌کنی آنها دارد. این مطالعه برای تعیین شیوع سویه‌های MRSA، ارتباط مولکولی و اپیدمیولوژیکی سویه‌ها و الگوی حساسیت آنتی‌بیوتیکی آن‌ها در بیمارستان‌های دانشگاهی در تبریز، شمال غرب ایران انجام یافته است.مواد و روش‌ها: در مجموع 215 ایزولهی بالینی غیر تکراری استافیلوکوکوس اورئوس با روش‌های استاندارد تشخیص داده شد و با تکثیر ژن‌های کواگولاز و نوکلئاز تعیین هویت قطعی گردیدند. تست حساسیت آنتی‌بیوتیکی ایزوله‌ها با روش‌های دیسک آگار دیفیوژن و آگار اسکرینینگ انجام شد. برای تعیین حداقل غلظت مهاری (MIC) ایزوله‌ها در برابر آنتی‌بیوتیک‌های اگزاسیلین و وانکومایسین از روش E-test استفاده شد. ایزوله‌های MRSA با استفاده از روش‌های فنوتیپی و ژنوتیپی تعیین هویت شدند. حضور ژن لکوسیدین پانتون والنتین (pvl) و تیپ‌بندی کاست کروموزومی استافیلوکوکی mec (SCCmec) به‌ترتیب با روش‌های PCR و multiplex-PCR انجام شدند. ایزوله‌های MRSA، که در آن‌ها حضور ژن mecA توسط روش PCR تعیین شده بود؛ تحت آنالیز با روش Rep-PCR قرار گرفتند.نتایج: تمامی ایزوله‌های استافیلوکوکوس اورئوس از نظر وجود ژن‌های نوکلئاز و کواگولاز مثبت بودند و در 87 ایزوله (50/40%) حضور ژن mecA نشان داده شد که این ایزوله‌ها تحت عنوان ایزوله‌های MRSA نام گذاری شدند. اکثریت ایزوله‌های MRSA (50/88%) دارای مقاومت چندگانه به آنتی‌بیوتیک‌ها بودند. تمامی ایزوله‌ها به آنتی‌بیوتیک‌های لینزولید و وانکومایسین حساس بودند اما سه ایزولهی MRSA حساسیت کاهش یافته به وانکومایسین را نشان دادند (MIC= 6 µg/ml). شایع‌ترین تیپ‌های SCCmec شامل تیپ III با 31/79% و تیپ‌های IVd و I به ترتیب با 80/13% و 90/6% شیوع بودند. ژن pvl در 33 ایزولهی (35/15%) استافیلوکوکوس اورئوس تشخیص داده شد. با استفاده از روش Rep-PCR ایزوله‌های MRSA به 11 الگوی مشخص تقسیم شدند., Methicillin-resistant Staphylococcus aureus (MRSA) is responsible for a variety of severe and difficult-to-treat infections in both hospital and community all over the world. The major threat of this bacterium is its multi-drug resistance (MDR). Rapid and accurate diagnosis and typing of these medically important bacteria are of great concern in treatment and eradication.The present study was conducted to investigate the prevalence of MRSA strains, their epidemiological and molecular relationships and antibiotic susceptibility patterns, at university hospitals in Tabriz, northwest of Iran. Materials and methods A total of 215 non-repetitive clinical isolates of S. aureus were identified by standard methods and then confirmed by PCR amplification of coa and nuc genes. Antibitic susceptibility testing was performed by disk agar diffusion and screening agar methods. Minimum inhibitory concentrations (MICs) were determined for oxacillin and vancomycin by using E-test methods. MRSA isolates were detected by using phenotypic and genotypic methods. The presence of pvl gene and SCCmec types was determined by PCR and multiplex PCR, respectively. The MRSA isolates, in which the presence of mecA gene had been confirmed by PCR, were subjected to Rep-PCR analysis. Results All S. aureus isolates were positive for coa and nuc genes and 87 (40.5%) of them revealed presence of mecA gene, confirming them as MRSA. The majority of MRSA isolates (88.50%) were MDR. All isolates were found to be sensitive to linezolid and vancomycin. However, reduced sensitivity of three MRSA isolates to vancomycin was observed (MIC=6 g/ml). SCCmec types III was the most prevalent (79.31%), followed by type IVd (13.80%) and type I (6.90%). Occurrence of pvl gene was detected in 33 (15.35%) S. aureus isolates. By using Rep-PCR the MRSA isolates could be divided into 11 distinct patterns.