بررسی تحلیلی اثرات روحی و روانی همراهان بیمار بدنبال حضور هنگام احیا
Abstract
حضور خانواده و بستگان بیمار در طی مراحل احیا یک مسئله ی بحث برانگیز است و از بستگان بیمار به ندرت برای حضور در لحظات احیا در خواست می شود. FPDR (حضور خانواده بیمار در طی مراحل احیا) بستگی زیادی به نظر تیم پزشکی دارد. این مطالعه به بررسی تحلیلی اثرات روحی و روانی همراهان بیمار بدنبال حضور هنگام احیا می پردازدروش ها:دریکمطالعهتوصیفی – تحلیلی آینده نگر، بصورت سرشماری در عرض 6 ماه بعد از شروع مطالعه همراهان بیمار درحین عملیات احیا به دو گروه مداخله و کنترل بصورت راندوم تقسیم گردیدند.ابتدا از اعضا هر دو گروه سوال شد که آیا مایلند در عملیات احیا حضور داشته باشند یا خیر. در صورت عدم حضور در غالب گروه سوم طبقه بندی شدند. در حین احیا گروه مداخله تحت حمایت روحی و روانی قرار گرفتند و بعد از 90 روز با تماس تلفنی از هر دو گروه پرسشنامه های استاندارد طراحی شده، از نظر اضطراب و افسردگی و PTSD تکمیل و تحت آنالیز آماری قرار گرفتند. نتایج:تعداد 133 همراه بیمار در دو گروه کنترل (59 نفر) و مداخله (74 نفر) بررسی شد. تمامی همراهان تمایل به حضور داشتند.بین دو گروه از نظر خصوصیات دموگرافیک اختلاف معنی داری وجود نداشت. ارزیابی هایی که بعد از 90 روز از همراهان انجام گرفت نشان داد که میزان افسردگی و اختلالات اضطرابی و PTSD بطور معنی داری در گروه کنترل بیشتر از گروه مداخله میباشد (P<0.0001),
Family presence during resuscitation is a challenging subject , and family members are seldom ask to be present during resuscitation.FPDR (Family presence during resuscitation) is highly dependent to medical team opinion.This study is about psychological effects on patients relative toward presence during resuscitation. Methods:In a prospective-descriptive study, in a 6 month period after onset of study, the family members were randomly divided into 2 group of intervention and control.Standard questioners about anxiety, depression and PTSD were completed all family members were called back after 90 days and during the resuscitation the intervention group were supported emotionally and psychologically, and analyzed.Result:133 family members were divided into 2 groups of control(59) and intervention (74). 2 group were matched demographically .All family members were eager to be present during resusitstion.Analisys 90 days after resuscitation showed that the rate of depression, anxity and PTSD were high in control group. (p<0.0001)