تاثیر تروگزروتین بر میزان پروتئین GSK-3 و آپوپتوز ناشی از آسیب رپرفیوژن میوکارد در رت های دیابتی

Abstract

Introduction: Diabetes is One of the main risk factors of ischemic heart disease. Troxerutin, as a flavonoid, has outstanding anti-inflammatory and antioxidant properties. The purpose of this study was investigating the interaction of troxerutin and myocardial ischemia reperfusion injury in diabetic condition, in cellular mechanisms level as apoptosis and role of GSK-3. Methods: Male Wistar rats (36 rats weighing 250-300g) were randomly divided into four groups: control, diabetes, control- troxerutin and diabetes- troxerutin. Diabetes was induced by single injection of streptozotocin (50mg/kg;ip) and the diabetic period was ten weeks. six weeks after induction of diabetes, treatment groups were received 150mg/kg/day troxerutin by oral gavage for four weeks. The hearts were immediately transferred to the Langendorf apparatus and then subjected to 30min regional ischemia followed by 45min reperfusion. Supernatant of the left ventricle were used to measure the levels of cardiac troponin by ELISA, total and phosphorylated form of GSK-3 (as one of apoptosis factors) by western blotting and tissue apoptosis by TUNEL assay. Results: Troxerutin administration significantly decreased the cardiac troponin levels (as an indicator of tissue damage) in control and diabetic groups (P<0/05). As well, troxerutin significantly increased the levels of phosphorylated form and the ratio of phosphorylated to total of GSK-3 in diabetic and control groups (P<0/05). As well, tissue apoptosis showed a significant decrease after administration of troxerutin in control and diabetic groups (P<0/05)., مقدمه: یکی از اصلیترین فاکتورهای خطر بیماریهای ایسکمیک قلبی، دیابت میباشد. تروگزروتین به عنوان یک فلاونوئید دارای خواص ضدالتهابی و آنتیاکسیدانی بارز میباشد. هدف مطالعهی حاضر، بررسی تداخل تروگزروتین و آسیب ایسکمی رپرفیوژن (IR) میوکارد در شرایط دیابتی در سطح مکانیسمهای سلولی از جمله آپوپتوز و نقش GSK-3 میباشد.روش کار: رتهای نر ویستار (36 رت با وزن 300-250 گرم) بطور تصادفی به چهار گروه کنترل، دیابتی، کنترل-تروگزروتین و دیابت-تروگزروتین تقسیم شدند. دیابت با طول دورهی ده هفته به وسیلهی تزریق تک دوز استرپتوزوتوسین (mg/kg; ip 50) ایجاد شد. شش هفته پس از القای دیابت، TXR (mg/kg/day 150) به مدت چهار هفته از طریق گاواژ به گروههای دریافت کنندهی TXR تجویز شد. قلب رتها ایزوله شده و سریعا به دستگاه لانگندرف انتقال داده شد و 30 دقیقه ایسکمی ناحیهای و 45 دقیقه رپرفیوژن اعمال گردید. از سوپرناتانت بطن چپ، میزان کاردیوتروپونین با روش الایزا، میزان فرم توتال و فسفریلهی GSK-3 به عنوان یکی از عوامل آپوپتوز با روش وسترن بلات و همچنین میزان آپوپتوز بافتی به روش تست تانل اندازهگیری شدند.نتایج: تجویز تروگزروتین موجب کاهش معنیدار میزان کاردیوتروپونین (به عنوان شاخص آسیب بافتی) در گروه کنترل و دیابتی گردید (05/0P<). همچنین تروگزروتین میزان فرم فسفریله و نیز نسبت فرم فسفریله به توتال GSK-3 را در گروه کنترل و دیابتی بطور معنیداری افزایش داد (05/0P<). همچنین میزان آپوپتوز بافتی پس از تجویز تروگزروتین در گروه کنترل و دیابتی نسبت به گروه های بدون دارو کاهش معنیداری نشان داد (05/0P<).