مقایسه فراوانی مورتالیتی در بین کودکان بستری شده در PICU در دوگروه با و بدون درمان با ویتامینD

Abstract

the purpose of this study is to compare the mortality of the hospitalized patients in PICU (Pediatrics Intensive Care Unit) in groups with and without the treatment with vitamin D. Methods and materials: One-hundred-and-one hospitalized patients in the PICU of childrens hospital in Tabriz during the year (2013-2014) with vitamin D deficiency were considered as the intervention group receiving vitamin D. Also 101 patients were chosen for control group, after equalizing the risk factors by the PRISM III and SOFA scores with intervention group. Calcium and Phosphorus amounts were measured in the very first moments of their hospitalization. Vitamin D was administered 300000 IU intramuscular for the intervention group after measurement of vitamin D level, and the level of vitamin D, duration of hospitalization in hospital and PICU, the duration of being under ventilator and the need for vasopressors during hospitalization was measured. Results: The duration of hospitalization in hospital (p<0.001) and PICU(p<0.001), the duration of being under mechanical ventilation(p=0.014) and the need for vasopressors(p=0.003) were significantly higher in control group. Also the mortality was significantly higher in intervention group(p<0.001). Vitamin D levels oscillations in expired and discharged patients in intervention group, both were significantly lower in expired patients (p<0.001)., هدف این مطالعه، تحت عنوان مقایسه مرگ و میر کودکان بستری در بخش مراقبت های ویژه کودکان در گروه با و بدون درمان با ویتامینD انجام گرفت.روش کار: 101 بیمار بستری در بخش مراقبت های ویژه کودکان در بیمارستان کودکان تبریز در طی سال 1393 با کمبود ویتامینD در بدو مراجعه به عنوان گروه دریافت کننده ی ویتامینD انتخاب شدند. گروه شاهد نیز پس از همسان سازی از نظر عوامل خطر با گروه مداخله به تعداد 100 نفر انتخاب گردید. هر دو گروه در بدو مراجعه ازنظر سطح کلسیمیونیزه و فسفر سرم مورد اندازه گیری قرار گرفتند. برای گروه مداخله ویتامینD بصورت 300000 واحد عضلانی در روز صفر (قبل از شروع درمان) تجویز گردید و سطح ویتامینD در ابتدا و روز هفتم، طول مدت زمان بستری در بیمارستان و اقامت دربخش مراقبت های ویژه و مدت زمان نیاز به تهویه مکانیکی و نیاز به وازوپرسورها در طول بستری اندازه گیری شدند.نتایج: این مطالعه نشان داد متغیرهای مدت زمان بستری در بیمارستان(001>p) و اقامت دربخش مراقبت های ویژه(001>p) و مدت زمان نیاز به تهویهی مکانیکی (014/0=p) واستفاده از وازوپرسور (003/0=p) در گروه مداخله به طور معنی داری بیش تر از گروه شاهد بود. هم چنین تعداد فوت شده هادر گروه مداخله نسبت به گروه شاهد به طور قابل توجهی بیشتر بود (001>p). هم چنین میزان افزایش سطح ویتامین D در بیماران فوت شده بصورت معنی داری کم تر بود (001>p).