ارتباط بین سطح خونی D- Dimer با عوارض و مرگ و میر زودرس پس از جراحی در کانسر مری و کاردیا

Abstract

فاكتور های متعددی بر موربیدیته و مورتالیته پس از عمل در بیماران مبتلا به کانسر مر و کاردیا تاثیر گذار می باشند. با شناسایی این فاکتور ها می توان با تمهیدات لازم موربیدیته و مورتالیته پس از عمل را كاهش داد. بالا بودن سطح سرمی D-Dimer با عواقب ناگوار در بیماران كانسری همراه می باشد. هدف از مطالعه حاضر بررسی نقش D-Dimer در پیشگویی مرگ و میر زودرس در كانسر مری و كاردیا می باشد. روش كار: در این مطالعه تحلیلی آینده نگر، تعداد 60 بیمار سرطانی كه تحت جراحی كانسر مری (35=n) و كاردیا (25=n) قرار می گرفتند، بررسی شدند. سطح سرمی D-dimer به صورت کمی اندازه گیری شده و ارتباط آن با یافته های بعد از عمل در هر نوع کانسر مورد ارزیابی قرار گرفت.نتایج: در کانسر مری عوارض در 14 مورد و مرگ در 6 مورد و در کانسر کاردیا عوارض در 11 مورد و مرگ در 5 مورد روی داد. در هر دو نوع کانسر، سطح D-dimer در موارد با عارضه و موارد مرگ بطور بارزی بیشتر از موارد بدون عارضه و مرگ بود. حساسیت، اختصاصیت، ارزش اخباری مثبت و منفی سطح پلاسمایی D-dimer در شناسایی میزان عوارض کانسر کاردیا به ترتیب برابر 91/90%، 57/78%، 92/76% و 67/91%، در شناسایی بروز مرگ برابر 80%، 85%، 14/57% و 44/94%، در شناسایی میزان عوارض برابر43/71%، 19/76%، 67/66% و 80% و در شناسایی بروز مرگ برابر 3/83%، 41/72%، 46/38% و 45/95% بود.