مروری بر یافته های بالینی و پاتولوژیک و عوامل پیش بینی کننده و نتایج پیگیری طولانی مدت بیماران باکانسر تیروئید ،

Abstract

This study sought to investigate clinical presentation, histopathological/laboratory findings, and long-term outcome in a group of patients with definite thyroid cancers. In a retrospective setting, medical records of 450 patients with final diagnosis of thyroid cancer were reviewed in Tabriz Endocrinology Centre from 1993 through 2014. Patients demographic information, clinical/histopathological findings, treatments, and long-term outcome were recorded. Among the patients 80.4% were female, with a mean age of 37.1511.72 years (range: 11-74) at the time of diagnosis. Baseline serum thyroid-stimulating hormone (TSH) was normal in all 349 cases with the reported variable. Solitary thyroid nodule was the most common initial presentation (77.5%), followed by multiple thyroid nodules (20.9%), cervical lymphadenopathy (9.3%), and hoarseness (0.3%). Fine-needle aspiration (FNA) was carried out in 79.8% with the following results: papillary carcinoma (56.5%), benign nodule (15.3%), follicular carcinoma (12%), suspicious (9.7%), medullary carcinoma (2.2%), Hurtle cell carcinoma (2.2%), unsatisfactory (1.7%), and anaplastic carcinoma (0.3%). The final diagnosis was papillary carcinoma (92%), medullary carcinoma (3.8%), hurtle cell carcinoma (2%), follicular carcinoma (2%), and anaplastic carcinoma (0.2%). Postoperative follow-up was achieved in 90.9%, with a mean duration of 7.40 years. Cure was reported in 91.4%, local metastasis in 5.9%, concomitant local and distant metastases in 2%, and mere distant metastasis in 0.7%. No related expiration was documented in the interim., این مطالعه درنظر داشته است تظاهرات بالینی، یافته های هیستوپاتولوژیک/آزمایشگاهی، و سرانجام طولانی مدت بیماران دچار سرطان قطعی تیروئید را بررسی نماید. در این مطالعه گذشته نگر، پرونده 450 بیمار با تشخیص نهایی سرطان تیروئید در کلینیک غدد شهرستان تبریز از سال 1372 تا 1393 مرور گردید. مشخصات بیماران، یافته های بالینی/هیستوپاتولوژیک، اقدامات درمانی و سرانجام طولانی مدت ثبت گردیدند. در بین بیماران 4/80% مونث بوده و متوسط سنی در زمان تشخیص 72/1115/37 سال (دامنه: 74-11) بود. هورمون تحریک کننده تیروئید پایه سرم در تمام 349 بیماری که این متغیر را گزارش کرده بودند، طبیعی بود. ندول منفرد تیروئید شایع ترین تظاهر اولیه بود (5/77%) و پس از آن، ندول های متعدد تیروئید (9/20%)، لنفادنوپاتی گردنی (3/9%) و خشونت صدا (3/0%) قرار داشتند. بیوپسی سوزن ظریف در 8/79% بیماران بعمل آمده بود که نتایج آن بدین قرار گزارش شده بود: کارسینوم پاپیلاری (5/56%)، ندول خوش خیم (3/15%)، کارسینوم فولیکولار (12%)، مشکوک (7/9%)، کارسینوم مدولاری (2/2%)، کارسینوم هرتل سل (2/2%)، غیرتشخیصی (7/1%)، و کارسینوم آناپلاستیک (3/0%). تشخیص قطعی شامل کارسینوم پاپیلاری (92%)، کارسینوم مدولاری (8/3%)، کارسینوم هرتل سل (2%)، کارسینوم فولیکولار (2%)، و کارسینوم آناپلاستیک (2/0%) بودند. پیگیری پس از عمل در 9/90% با متوسط زمانی 40/7 سال مقدور بود. بهبود در 4/91%، متاستاز موضعی(لنفادنوپاتی گردنی) در 9/5%، متاستاز همزمان موضعی و دوردست در 2%، و متاستاز دوردست صرف در 7/0% وجود داشت. در این مدت مرگ و میر وجود نداشت.