مقایسه دو روش کانول بینی با جریان بالا و مرطوب با فشار مثبت مداوم راه هوایی نازال پس از تجویز سورفاکتانت به روش Insure در نوزادان نارس مبتلا به سندرم زجر تنفسی

Abstract

Introduction: HHFNC is a substitute method for NCPAP as a non-invasive modality for respiratory distress support in premature infants. This study was performed to compare efficacy of NCPAP and HHFNC in premature infants with respiratory distress syndrome. Methods: In this randomized clinical trial, 85 premature infants with 30 to 35 weeks of gestational age whom were candidate for surfactant therapy as INSURE due to respiratory distress syndrome were randomized to two groups of CPAP and HHFNC. The infants were evaluated and two groups were compared for the need to reintubation in 72 hours our INSURE, pulmonary complications (pneumothorax, BPD), extra pulmonary complications (IVH, ROP, nasal damage) and days of hospitalization. Results: Mean Apgar score in first and fifth minute was 7.66 1.44 and 9.05 0.92 respectively. ROP was not seen in any of patients of two groups. In comparison of two groups of NCPAP and HHFNC, occurrence of pneumothorax (7% vs 2.4%, P = 0.61), IVH (11.6 % vs 7.1%, P = 0.71), need to reintubation (18.6% vs 11.9%, P = 0.39) and days of hospitalization (18.26 11.95 vs 14.86 9.85, P = 0.15) was not statistically different. In HHFNC group, nasal mucosa damage was significantly lower than NCPAP group (62.8% vs 33.3%, P = 0.007). After disconnecting the patients from the device, the need to reconnect to device was lower in NCPAP group compared to patients in HHFNC group and this difference was statistically significant (2.3% vs 28.6%, P = 0.001), این مطالعه برای مقایسه میزان کارایی و تاثیر دو روش NCPAP و HHFNC را در نوزادان نارس مبتلا به سندرم دیسترس تنفسی انجام میصشود.روش کار: در این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شده، 85 نوزاد پره‌صترم در محدوده سنی 30 تا 35 هفته که به علت سندرم دیسترس تنفسی کاندید درمان با سورفاکتانت به روش INSURE بودند به طور تصادفی در یکی از دو گروه CPAP و HHFNC قرار گرفتند. سپس نوزادان از نظر نیاز به انتوباسیون مجدد طی 72 ساعت از INSURE ، میزان بروز عوارض ریوی (پنوموتوراکس، BPD)، میزان عوراض خارج ریوی (IVH، ROP، آسیب به بینی) و طول مدت اقامت در بیمارستان پیگیری و مورد مقایسه قرار گرفتند.نتایج: میانگین نمره آپگار دقیقه اول و پنجم بیماران مورد بررسی 44/1 66/7 و 92/0 05/9 بود. در هیچ یک از بیماران دو گروه ROP دیده نشد. در مقایسه دو گروه NCPAP و HHFNC میزان بروز پنوموتوراکس (7% در برابر 4/2%، 61/0 = P)، IVH (6/11% در برابر 1/7%، 71/0 = P)، نیاز به انتوباسیون مجدد (6/18% در برابر 9/11%، 39/0 = P) و تعداد روزهای بستری (95/11 26/18 روز در برابر 85/9 86/14 روز، 15/0 = P) اختلاف آماری معنیصداری نداشت. در گروه HHFNC آسیب مخاط بینی به شکل معنیصداری کمتر از گروه NCPAP بود (8/62% در برابر 3/33%، 007/0 = P). همچنین پس از جدا شدن بیماران از وسیله، در گروه NCPAP در مقایسه با گروه HHFNC نیاز کمتری به اتصال مجدد به دستگاه (همان وسیله‌صای که بیمار در ابتدا با آن تحت درمان قرار گرفته بود) مشاهده شد که این اختلاف نیز از نظر آماری معنیصدار بود (3/2% در برابر 6/28%، 001/0 = P).