بررسی تاثیر پنتاپرازول بر سطح گلوکز سرم در بیماران مبتلا به دیابت تیپ دو

Abstract

The purpose of this study was to determine the effect of Pantoprazole on glycemic control in patients with type II diabetes. In this double-blind clinical trial, 40 patients with type II diabetes under treatment with oral hypoglycemic drugs and HbA1C levels less than 8.5% were evaluated in two group (each with 20 patients). Patients were treated for 12 weeks with placebo or 40 mg Pantoprazole tablets twice a day. Glucose, HbA1C, insulin and gastrin levels, before and after treatment, were measured. The mean fasting blood glucose at baseline in the intervention and control groups was 164.6 11.3 and 138.5 4.6 mg per deciliter respectively and at the end of intervention was 126.5 3.8 and 151.2 9.4 mg dl. In the within group analysis, the lower the blood glucose in the intervention group and increased in the control group was seen. The within group changes in the intervention group was statistically significant (P = 0.001). The statistical analysis between groups after intervention showed a significant differences (P = 0.02). HbA1C reductions in the intervention and control groups in the study was 5.12% and 10.25%, respectively, but decreased in the intervention group was statistically significant (P = 0.01). Mean 2hpp in the intervention and control groups at baseline was 233.5 15.9 and 189.1 13.01 mg dL respectively and at the end of the intervention was 162.1 7.6 and 203.8 13.2 mg dL. In the group, 2hpp reduction in the intervention group and increased in the control group. The intragroup changes in the intervention group was statistically significant (P <0.0001). In the intervention group, in the end, the two groups were statistically significant differences (P = 0.009). Mean plasma insulin levels before the intervention and control groups, respectively, versus 8.1 1.2 and 9.9 2.4 m / ml and after the intervention to 10.2 1.3 and 10.7 1.4 m / ml, respectively. After the intervention in both groups there was an increase in insulin levels (20.5% and 8.08% in the intervention and control groups, respectively), but this increase was statistically significant in the intervention group (P = 0.003)., هدف این مطالعه بررسی اثرات پنتاپرازول بر کنترل قند خون بیماران مبتلا به دیابت تیپ دو می باشد.در این مطالعه کارآزمایی بالینی دو سویه کور، 40 بیمار مبتلا به دیابت تیپ دو با مصرف داروی خوراکی پایین آورنده قند خون و سطح HbA1C کمتر از %8.5 در دو گروه 20 نفره بررسی شدند. بیماران به مدت 12 هفته تحت درمان با دارونما و یا قرص 40 میلیگرمی پنتاپرازول به صورت روزانه در دو نوبت قرار گرفتند. سطح گلوکز، HbA1C، انسولین و گاسترین سرمی پیش از شروع درمان و پس از درمان اندازهگیری و ثبت شد. میانگین قند خون ناشتا در گروه مداخله و کنترل در ابتدای مطالعه به ترتیب برابر 164.6 11.3 و 138.5 4.6 میلی گرم بر دسی لیتر و در انتهای مطالعه برابر 126.5 3.8 و 151.2 9.4 میلی گرم بر دسی لیتر بود. در بررسی درون گروهی، کاهش قند خون ناشتا در گروه مداخله و افزایش آن در گروه کنترل مشاهده شد. این تغییرات درون گروهی در گروه مداخله از نظر آماری معنی دار بود (P = 0.001). در بررسی بین گروهی نیز در پایان مداخله، دو گروه از نظر آماری دارای تفاوت معنی دار بودند (P = 0.02). میزان کاهش HbA1C در گروه مداخله و کنترل در پایان مطالعه به ترتیب برابر %10.25 و %5.12 بود، ولی این کاهش در گروه مداخله از نظر آماری معنی دار بود (P = 0.01). میانگین 2hpp در گروه مداخله و کنترل در ابتدای مطالعه به ترتیب برابر 233.5 15.9 و 189.1 13.01 میلی گرم بر دسی لیتر و در انتهای مطالعه برابر 162.1 7.6 و 203.8 13.2 میلی گرم بر دسی لیتر بود. در بررسی درون گروهی، کاهش 2hpp در گروه مداخله و افزایش آن در گروه کنترل مشاهده شد. این تغییرات درون گروهی در گروه مداخله از نظر آماری معنی دار بود (P < 0.0001). در بررسی بین گروهی نیز در پایان مداخله، دو گروه از نظر آماری دارای تفاوت معنی دار بودند (P = 0.009). میانگین انسولین پلاسما در گروه مداخله و کنترل قبل از مداخله به ترتیب برابر 8.1 1.2 و 9.9 2.4إm/ml و بعد از مداخله برابر 10.2 1.3 و 10.7 1.4إm/ml بود. بعد از مداخله در هر دو گروه افزایش در میزان انسولین وجود دارد (در گروه مداخله و کنترل به ترتیب برابر %20.5 و %8.08)، ولی این افزایش در گروه مداخله از نظر آماری معنی دار بود (P = 0.003).