نتایج روش جراحی کولپوکلایزیس پارشیل مدیفه در پرولاپس ارگانهای لگنی در خانمهای مسن دارای عملکرد جنسی

Abstract

In the present study, in addition to the prolapse treatment, in order to preserve sexual function, the improving the situation was evaluated in elderly patients with medical problems by changes in the mentioned operation method to the modified partial colpoclisis. In this clinical trial, of females with complete uterine prolapse, 21 of which were candidates for colpoclisis entered in the study and were compared with 21 cases that were underwent vaginal hysterectomy in terms of the listed variables. Patients after surgery [by two modified partial colpoclisis (group M) and vaginal hysterectomy (group V] were evaluated in in three follow up intervals of 10 days, 6 months and long-term period and their satisfaction on surgery and sexual function were recorded. In both groups, despite a long period of uterine prolapse (34.84 11.19 and 30.67 8.13 months in the month in M group V), most patients had no urinary symptoms (71.4% of patients in group M and 66.6% of patients in group V). In other patients in group M, frequency and incontinency and group V frequency and in the next level incontinency with urinary infection were the predominant symptoms. The hospitalization days in group M and V were 3,57 0.19 vs 3.29 0.14 days that showed no significant differences between the two groups (P = 0.25). In case of complications during operation, after 10 days, after 6 months and long-term follow up interval despite the high number of patients with complications in group M, this difference was not statistically significant in any of the mentioned periods. In group M, all 21 patients (100%) were satisfied with the surgery result and their sexual function, while this rate was 85.7% (18 of 21 patients) in group V and 14.3% of patients (3 of 21 patients) were not satisfied of surgical result and their sexual function. In group M, no new cases of incontinence were recorded during follow-up period, but in group V, in the long-term follow-up period, 14.3% of patients had new symptoms of incontinence., درمطالعه حاضر با تغییر در روش جراحی مزبور به صورت روش کولپوکلایزیس پارشیل مدیفیه در جهت حفظ عملکرد جنسی، میزان بهبودی این وضعیت دربیماران با مشکل طبی وسنین بالا بررسی خواهد شد. در این مطالعه کارآزمایی بالینی، از مجموع بیماران مونث با پرولاپسکامل رحمی، 21 مورد که کاندید کولپوکلازیس و 21 مورد بیمار با هیسترکتومی واژینال وارد مطالعه شدند. بیماران پس از جراحی و ترمیم به دو روش کولپوکلایزیس پارشیل مدیفیه (گروه M) و هیسترکتومی واژینال (گروه V)، در بازه های 10 روز، 6 ماه و بازه بلند مدت تحت پیگیری قرار گرفتند و رضایت آن ها از جراحی و عملکرد جنسی ثبت گردید.در هر دو گروه، با وجود دوره طولانی پرولاپس رحمی (34.84 11.19 ماه در گروه M و 30.67 8.13 ماه در گروه V)، اغلب بیماران فاقد علائم ادراری بودند (%71.4 بیماران در گروه M و 66.6% بیماران در گروه V). در سایر بیماران در گروه M، فرکوئنسی و Incontinency و در گروه V فرکوئنسی و در رتبه بعدی Incontinency همراه با عفونت ادراری از علائم غالب بیماران بودند. میانگین مدت عمل در گروه M 2.59 56.67 دقیقه و در گروه V، 9.01 146.43 دقیقه بود که در گروه کولپوکلایزیس کاهش آماری معنی داری داشت. میزان بستری در بیمارستان در گروه M برابر3.29 0.14 روز و در گروه V برابر3.57 0.19 روز بود (P = 0.25). در مورد عوارض حین عمل، تفاوت آماری معنی داری وجود نداشت. عوارض 10 روز بعد از عمل در گروه M در 2 مورد و در گروه شاهد در 5 مورد وجود داشت که تفاوت آماری، معنی دار بود. عوارض 6 ماه بعد از عمل در گروه M که عمدتا بی اختیاری اداری بود، در گروه V وجود نداشت عوارض بلند مدت در گروه M، یک مورد بی اختیاری نسبی ادرار و در گروه V یک مورد پرولاپس کاف بود که این تفاوت از نظر آماری در هیچ یک از بازه های ذکر شده معنی دار نبود. در گروه M، 16 نفر و در در گروه V، 19 نفر دارای فعالیت جنسی بودند. در گروه M، تمامی 21 بیمار مورد بررسی (%100) از نتیجه جراحی رضایت داشتند، در صورتی که این میزان در گروه V برابر %85.7 (18 بیمار از 21 بیمار) بود و %14.3 بیماران (3 بیمار از 21 بیمار) از نتیجه جراحی رضایت متوسط داشتند.