مقایسه اثر بخشی ترانگزامیک اسید موضعی در کنترل اپیستاکسی با تامپون قدامی بینی

Abstract

The aim of this study was to evaluate the effect of tranexamic acid on treatment of patients with epistaxy compared to the use of normal shrinkage. Method: This clinical Trial study was done in emergency department of Imam Reza hospital in 2011. Epistastic patients were divided into two treatment qroups : Tranexamic acid and normal shrinkage. Demographic factors, Bleeding time, complications, discharge time and Satisfaction of the patients were recorded. SPSS version 20 was used for analysis of data. Chi- square test and regression analysis were used for Comparing of the variables. P<0.05Was Considered statistically significant. Results: Totally 316 patients participated in this study. 44.9% of patients were female and 55.1% were male : The mean and SD of the age of participants was 54.5 17.7. 165 patients were in Tranexamic group and 150 patients were in normal group. Significant difference was seen between The bleeding time, stop bleeding time, complications , discharge time and satisfaction of patients among two treatment groups. 68% of Tranexamic acid patients group was stopped their bleeding after 5 to 10 minutes compared to another group, 15 to 20 minutes (p< 0/05). Complication of method (Bleeding, puke and intolerance to the method) was statistically Lower in tranexamic acid group (5.7% VS. 14%). 95% of patients in Tranexamic acid group maximum were discharged after 2 hours of Treatment compared to the 4 hour hours of shrinkage group., هدف: اپیستاکسی یکی از مشکلات شایع در بیماران مراجعه کننده به اورژانس است. هدف از انجام این مطالعه بررسی اثر درمانی تامپون آغشته به ترانگزامیک اسید در مقایسه با شرینک معمولی می باشد.روش: این مطالعه کارآزمایی بالینی در سال 1390 در اورژانس مرکز آموزشی-درمانی امام رضا(ع) انجام شد. بیماران با استفاده از روش تصادفی به دو گروه تحت درمان با تامپون ترانگزامیک اسید و روش معمولی شرینک قدامی بینی تقسیم شدند. فاکتورهای دموگرافیک، فاکتورهای انعقادی، زمان عود خونریزی، عوارض و رضایت بیماران بررسی شد. از آزمونهای مجذور کای دو، تی تست و رگرسیون برای مقایسه متغیرها استفاده شد. سطح معناداری لحاظ گردید.نتایج: در مجموع 316 نفر در این مطالعه شرکت کردند که 9/44 درصد زن و 1/55 درصد مرد بودند. میانگین سنی بیماران شرکت کننده در این مطالعه سال بود. 165 نفر از بیماران در گروه درمان ترانگزامیک اسید و 150 نفر در گروه درمان عادی قرار گرفتند. اختلاف معناداری در زمان توقف خونریزی، عود خونریزی، عوارض، زمان ترخیص و رضایت دیده شد. 68 درصد بیمارن گروه ترانگزامیک اسید پس از پنج تا ده دقیقه، دچار توقف در خونریزی شدند در صورتیکه بیماران گروه درمان معمولی، توقف خونریزی در آنها ، 15 تا 20 دقیقه پس از درمان بود. ( ) میزان عوارض پس از درمان (عود خونریزی، استفراغ و عدم تحمل به درمان) به طور معناداری در گروه ترانگزامیک پایین تر بود (% 7/5 در مقابل 14 درصد). 95 درصد از بیماران گروه ترانگزامیک اسید، حداکثر 2 ساعت پس از درمان ترخیص شدند. در صورتی که این زمان در گروه مقابل، 4 ساعت بود. هیچ یک از متغیرها در مدل رگرسیونی معنادار شناخته نشدند