بررسی ارزش تشخیصی تست تحریک متاکولین با روش اسپیرومتری بر اساس تغییرات FEV1 با روش پالس اوسیلومتری بر اساس اندازه گیری مقاومت راههای هوایی در بیماران مشکوک به آسم با اسپیرومتری نرمال

Abstract

هیپراکتیویته راههای هوایی یکی از مشخصات مهم بیماران مشکوک به اسم میباشد که طبق تعریف، پاسخ دهی راههای هوایی نسبت به محرك در مقایسه با افراد سالم، تشدید یافته و راههای هوایی در غلظتهای پایین تری از مواد محرک ، پاسخ داده و تنگ میشوند.تا حالا تست استاندارد ،برای بررسی هیپراکتیویته راههای هوایی ، تست تحریک متاکولین به روش اسپیرومتری میباشد ولی این تست طبق مطالعات انجام شده ، محدودیتهایی در تشخیص بیماران دارد . روش ایمپاس اوسیلومتری در اکثر مطالعات دارای حساسیت بالاتری در تشخیص هیپراکتیویته راههای هوایی نسبت به روش اسپیرومتری را دارا بوده است. هدف از این مطالعه مقایسه ارزش تشخیصی تست تحریك متاكولین با روش اسپیرومتری و روش ایمپالس اوسیلومتری در بیمارانی که علایم مطرح کننده هیپراکتیویته راههای هوایی مثل سرفه ،ویزینگ در معاینه و یا تنگی نفس داشته ولی اسپیرومتری نرمال داشتند میباشد.مواد و روشها:در یك مطالعه مقطعی توصیفی – تحلیلی كه در دپارتمان بیماری های داخلی دانشگاه علوم پزشكی تبریز بر روی بیماران مشكوك به هیپراکتیویته راههای هوایی انجام دادیم، ارزش تشخیصی تست تحریك متاكولین با روش اسپیرومتری و روش ایمپالس اوسیلومتری در بیماران مشكوك به هیپراکتیویته راههای هوایی با اسپیرومتری نرمال مورد مقایسه قرار دادیم.نتایج:تست تحریکی متاکولین با روش ایمپالس اوسیلومتری در تشخیص هیپر اكتیویته راههای هوایی نسبت به روش اسپیرومتری در تشخیص هیپر اكتیویته راههای هوایی دارای حساسیت 15/96% ، ویژگی 54/54%، ارزش اخباری مثبت 5/62% و ارزش اخباری منفی 73/94% بود.