تعیین تاثیر آموزش الکترونیکی و روش مبتنی بر سخنرانی داروهای احیای قلبی ریوی بر دانش کارورزان طب اورژانس

Abstract

Introduction: E-learning is a modern educational method employed in some countries to improve physicians knowledge. In the present study, we address the efficacy of an electronic versus lecture based educational intervention in improving interns knowledge related to advanced pharmacology of drugs in Cardiopulmonary Resuscitation (CPR). Materials and Methods: The present study is a prospective before and after educational cross sectional research in which 84 interns were randomly divided into two following groups (I and II). They had referred to the Department of Emergency Medicine to pass a one-month emergency medicine curriculum: Group I: Interns who were under electronic learning (41 people). Group II: Interns who were under lecture based education (43 people). Before and after educational interventions, interns were evaluated in parallel by 21 Multiple Choice Questions (MCQs) related to American Heart Association's (AHA) cardiopulmonary resuscitation drugs. The test was performed for both groups using pencil-and-paper manner. Questions were assessed in terms of routes for CPR drugs administration, dosage of CPR drugs, clinical cases diagnostic and appropriate drug administration, and the drug alternatives in emergency situations. Data were analyzed by generalized estimating equations regression models and p<0.05 was considered statistically significant. Results: Evaluating the efficacy of both answering methods revealed that the mean answering for 21 questions before learning (education) was 7.52.6 and no significant difference was observed in groups (p=0.55). However, after learning, the average rate of all correct answers grew to 11.03.9 which statistically had a significant growth (p<0.001). Although the number of interns in the e-learning group was significantly higher than interns in the lecture-based approach, this method did not cause significant increase in the knowledge of interns in this group compared with the interns in the lecture-based group (p=0.49)., آموزشالکترونیکی از روشهای نوینی است که در برخی از کشورها برای ارتقاء سطح دانش پزشکان مورد استفاده می باشد. مطالعه حاضر بدین منظور طراحی شد تا تاثیر این روش آموزشی را در روند یادگیری دانشجویان پزشکی در خصوص داروهای احیای قلبی ریوی در مقایسه با روش مبتنی بر سخنرانی بررسی نماید. بررسی حاضر یک پژوهش قبل و بعد به روش مقطعی می باشد که 84 دانشجوی پزشکی که برای گذراندن دوره یک ماهه اورژانس به گروه طب اورژانس معرفی میشدند را با دو روش آموزش الکترونیکی (گروه 1) و آموزش سخنرانی (گروه 2) تحت تعلیم قرار داد. دانشجویان قبل و بعد از مداخلات آموزشی با 21 سوال MCQ داروهای احیای قلبی ریوی انجمن قلب امریکا بر روی برگه مورد ارزیابی قرار گرفتند. سوالات ارزیابی در مورد روتین های احیای قلبی ریوی دوز داروها تشخیص موارد بالینی و داروهای جایگزین بوده است داده ها با استفاده از رگرسیون معادلات برآوردی تعمیمیافته (Regression Generalized of Estimating Equations) مورد تجزیه تحلیل آماری قرار گرفتند. ارزیابی پاسخ های دو روش نشان داد که تعداد پاسخ درست قبل از آموزش 5/7 سوال بوده که تفاوت معنی داری بین دو گروه نداشت ( p=0/55 ).بعد از آموزش میزان متوسط جواب های درست 11 بوده است که رشد معنی داری داشت p=0/001 )(اگرچه تعدادی از کارورزان آموزش الکترونیکی مشخصا بالاتر از کارورزان با آموزش مبتنی بر سخنرانی بودنداما افزایش معنی داری در آموزش کارورزان در دو گروه نداشت (p=0/49). یافته های مطالعه حاضر نشان دادهرچند آموزش الکترونیکی (E learning ) روشی کارا و اثربخش در افزایش سطح آگاهی دانشجویان پزشکی نسبت به آموزش مبتنی بر سخنرانی میباشد (درمقدار دارو وموارد معمول) اما باعث افزایش معنی داری در دانش دانشجویان کارورزی در زمینه داروهای احیاء قلبی-ریوی نشد. مطابق یافته های پژوهش دانش کارورزان در مورد احیای قلبی ریوی صرف نظر از روش آموزش کم است.