بررسی بقای بیماران مبتلا به سرطان مری تحت کمورادیوتراپی پس از جراحی وکمورادیوتراپی به تنهایی و ارتباط آن با TNM وبرخی از ویژگیهای فردی

Abstract

The objective of this study was to investigate survival of patients in two groups , one group combined modality therapy with surgery and chemoradiotherapy and the other chemoradiotherapy alone. This cross-sectional study was carried out in esophageal cancer patients who referred to attending an outpatients department ofradiation_oncology ward in Emam Reza Hospital of Tabriz 2011-2006 . In one group patients recievedchemoradiotherapy alone and in the other one surgery and chemoradiotherapy were done . In this study report of endocopy ,histologic type of malignancy , neck,chest and abdomen CT scan ,lymphadenopaty ,metastasis and survival of paitent (from pathologic diagnosis to death or latest visit) , age , gender ,type of treatment (surgery with chemoradiotherapy or chemoradiotherapy alone) was investigated . In the end of study,from 525 esophageal cancer patients included ,429(81.7%) were dead and 96(8.3%) alive. mean age of population included was 65years ,and 298(56.8%) were male and227(43.2%) female. 361(68/8%) had recievedchemoradiotherapy after surgery and164(31/2%)had received chemoradiotherapyalone.In 164 paitents of first group 55 (15/2%) alive and 306 patient were died .In other group 41 (25%) from 164 patients alive and 123(75%) were died .Mean time of survival in patients with chemoardiotherapy alone was 2.30/14 year and in patients who recievedchemoradiotherapy after surgery was 3.7 0/23 year . Survival did not differ in terms of age,sex , cancer type and other variable ., هدف از انجام این مطالعه تعیین عوامل موثر در میزان بقای دو گروه بیمارانی است که یک گروه به دنبال جراحی تحت کمورادیوتراپی و بیمارانی که تنها تحت کمورادیوتراپی قرار گرفته اند،می باشد .در این مطالعه مقطعی - تحلیلی پرونده های بیماران مبتلا به سرطان مری در بخش رادیوتراپی_ انکولوژی مرکز آموزشی درمانی امام رضا (ع) از سال 1385 لغایت 1390 مور دبررسی قرار گرفت. بیمارانی با سرطان مری تایید شده وارد مطالعه شدند. از نظر درمانی بیماران در دو گروه کمورادیوتراپی و کمورادیوتراپی بعد از جراحی قرار گرفتند. نتایج آندوسکوپی به همراه بیوپسی از بافت مبتل اوپاتولوژی نوع سرطان، CT اسکن گردن، سینه و شکم ابتلای عقده های لنفاوی، متاستاز و سرانجام میزان بقای کل (از تشخیص پاتولوژی تاهنگام مرگ یا آخرین مراجعه) بررسی و عواملی مانند مشخصات تومور (آسیب شناسی و محل)، سن، بیماریهای زمینه ای و جنس و نوع درمان (کمورادیوتراپی یا کمورادیوتراپی بعد از جراحی) ارزیابی شدند. درپایان زمان مطالعه از 525 بیمار وارد شده در مطالعه 429 نفر (81.7%)فوت کرده و 96 نفر (8.3%) زنده بودند میانگین سنی 65 سال و298 نفر مرد (56.8%) و 227 نفر زن(43.2%) بودند.تعداد 361 نفر (68.8%) درمان کمورادیوتراپی به تنهایی دریافت کرده بودند و تعداد 164 بیمار (31.2%) درمان کمورادیوتراپی پس از جراحی گرفته بودند که از میان 361 بیمار گروه اول 55 نفر زنده (15.2%) و306 بیمارفوت کرده بودند و از میان 164 بیمار گروه دوم مورد مطالعه 41نفر زنده (25%) و 123 بیمار (75%) فوت نمودند. طبق بررسی های انالیزی انجام شده میانگین زمان بقا دربیماران سرطان مری که کمورادیوتراپی به تنهایی گرفته بودند 0.14 2.3 سال و در گروه کمورادیوتراپی پس ازجراحی 0.23 3.17 سال گزارش شده است .بقا بیماران براساس سن، جنسیت، نوع سرطان وسایرمتغیرها تفاوت معنی داری نداشت