Background: Glaucoma is a serious progressing eye disease that if not treated properly, could finally lead to blindness by injuring the optical nerve. The use of Ahmad Glaucoma valve in children has accompanied with acceptable outcomes. The aim of current study is to evaluate the outcome of treatment with Ahmed Valve in children with refractory glaucoma. Methods: In this retrospective study, 64 children with 77 eyes with refractory glaucoma in a 10 year study from 2002 to 2012 were evaluated for intraocular pressure (IOP), number of anti-glaucoma medications used, visual acuity and cumulative success rate. Cases were successful if they had IOP <21 mmHg with or without medication and with no extraction of the tube after operation. Results: The prevalent cause of glaucoma was congenital glaucoma. Patients were followed for 3.332.11 years. Comparing the results after operation with before operation, mean IOP (p<0.001), Number of medications used (p<0.001) and visual acuity (p=0.003) were significantly improved. Surgery complications were seen in 8 cases including shallow and flat anterior chamber, in 1 case, delayed endophtalmitis in 2 cases, tube repositioning in 2 cases and tube exposure from anterior chamber in 3 cases. Cumulative success rate during follow-up was 71.4% which was reduced by time, هدف از مطالعه حاضر ارزیابی نتایج درمان با دریچه احمد در کودکان مبتلا به گلوکوم مقاوم می باشد.روش کار: در این مطالعه گذشته نگر، 64 کودک شامل 77 چشم مبتلا به گلوکوم مقاوم در یک بررسی 10 ساله از سال 1382 تا 1391 از نظر نتایج بعد از عمل شامل بهبود فشار داخل چشمی (IOP)، تعداد داروی ضد گلوکوم مصرفی، حدت بینایی و میزان موفقیت تجمعی مورد بررسی قرار گرفتند. مواردی موفق در نظر گرفته شدند که پس از عمل میزان IOP آن ها کمتر از 21 میلی لیتر جیوه با یا بدون درمان کمکی بوده و خروج لوله صورت نگرفته است.نتایج: شایعترین علت گلوکوم، گلوکوم مادرزادی بود. بیماران برای متوسط 11/233/3 سال پیگیری شدند. در مقایسه یافته های بعد از عمل با قبل از عمل، میانگین IOP (001/0p<)، تعداد داروی مصرفی (001/0p<) و حدت بینایی (003/0=p) بهبود بارزی داشتند. عوارض جراحی در 8 مورد مشاهده گردید که شامل اطاقک قدامی کم عمق در 1 مورد، اندوفتالمیت تأخیری در 2 مورد، جابجایی دریچه در دو مورد و خروج دریچه احمد از اطاقک قدامی در 3 مورد بود. میزان موفقیت تجمعی طی مدت پیگیری برابر 4/71% بود که با گذر زمان از موفقیت درمان کاسته می شد.