تاثیر تعداد و مدت زمان سرفه هنگام بیدار شدن از بیهوشی بر اکسیژناسیون در واحد مراقبت بعد از بیهوشی

Abstract

Introduction: Atelectasis is a common pulmonary complication following general anesthesia in patients having undergone thoracic or upper abdomen surgeries. General anesthesia and surgeries impair diaphragm and surfactant function which in turns causes atelectasis. This prospective study evaluated 100 subjects in order to investigate whether there is a relation between coughing on tracheal extubation or emergence from anesthesia and impaired oxygenation in the post anesthesia care unit. Methods; In a descriptive study which was conducted in Imam Reza hospital, Tabriz, 100 subjects having undergone elective surgeries were studied. 30 minutes before the predicted ending time of the surgeries, the first arterial d gas samples were taken from radial arteries while the subjects were bloo.2ventilated with 40% FiO One hour after extubation, second samples were taken in post anesthesia care unit. The arterial-alveolar gradient of oxygen was used as a criterion for measuring the degree of pulmonary dysfunction in regards of oxygenation. Coughing throughout the emergence from anesthesia and after extubation was noted and its effect on arterial-alveolar gradient was investigated. Collected data were analyzed using SPSS version 16. Results: In this study, the mean age and weight of the subjects were 47.116.67 years and 74.7910.8 kg, respectively. The mean arterial-alveolar gradient was 92.8653.34mmHg and 111.2972in first and second samples, respectively (P=0.002) 31% and 35.1% of the subjects experienced coughing before and after extubation, respectively. The mean gradient in patients with cough and those with no cough was 107.44mmHg and 113.37, respectively; the difference was not statistically significant, آتلکتازی یک عارضه شایع ریوی بعد از بیهوشی عمومی به خصوص در بیمارانی است که تحت‌عمل جراحی شکمی فوقانی وتوراسیک قرار می گیرند. بیهوشی عمومی و اعمال جراحی بااختلال در عملکرد دیافراگم و مختل کردن فعالیت سورفاکتانت، باعث ایجاد آتلکتازی می-شوند.این مطالعه آینده نگر با هدف ارتباط بین سرفه کردن هنگام اکستوباسیون و بیدار شدن ازبیهوشی و اکسیژناسیون بیمار در واحد مراقبتهای بعد از بیهوشی در بیماران تحت بیهوشیعمومی با لوله گذاری تراشه انجام گرفت.روش کار:در این مطالعه که در بخش بیهوشی بیمارستان امام رضا تبریز انجام گرفت، یک صد بیمار تحت‌جراحی الکتیو با بیهوشی عمومی و لوله گذاری داخل تراشه مورد بررسی قرار گرفتند. حدود91 دقیقه قبل از پایان عمل،نمونه خون شریانی اول در حالیکه بیمار با اکسیژن دمی 11 % تهویه‌میشد از شریان رادیال گرفته شد و نمونه دوم یک ساعت بعد از اکستوباسیون در واحد مراقبت‌بعد از بیهوشی در حالیکه بیماراکسیژن دمی 11 % دریافت میکرد اخذ گردید. میزان گرادیان‌آلوئولی شریانی به عنوان معیاری برای مشاهده میزان تخریب توانایی ریه ها برای اکسیژناسیون‌استفاده شد. وجود سرفه هنگام بیدار کردن بیمار و بعد از اکستوباسیون یادداشت و تاثیر آن برمیزان گرادیان آلوئولی شریانی مورد بررسی قرار گرفت.اطلاعات جمع آوری شده توسط نرم‌افزار SPSS نسخه ویندوز 41 مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتیافتهها:71 کیلوگرم /7341/ 17 سال، میانگین وزن 8 /441/ در این مطالعه ،میانگین سن بیماران 1732 میلی متر جیوه و میانگین آن در /8139/ بود. میانگین گرادیان آلوئولی شریانی نمونه اول 911/ 444 و تفاوت موجود از نظر آماری معنیدار بود) 112 /23 نمونه دوم 72 p= 94.) % بیماران93 % بعد از اکستوباسیون سرفه داشتند. میانگین گرادیان آلوئولی شریانی / قبل از اکستوباسیون و 4449 و / 417 میلی متر جیوه و بیمارانی که سرفه نداشتند 97 / در بیمارانی که سرفه داشتند 11=1/ ارتباط موجود معنیدار نبود) 139 p 4 عددو بعد از / (. سرفه بیماران قبل از اکستوباسیون 234بود.تعداد سرفه ای که بیمار قبل از اکستوباسیون ویا بعد از اکستوباسیون انجام / اکستوباسیون 32=1/ داد به طور معنی داری باعث افزایش میزان گرادیان آلوئولی شریانی شد. ) 1 P .)