مقایسه فراوانی عفونت هلیکوباکترپیلوری در کودکان مبتلا به دیابت ملیتوس تیپ یک و غیر دیابتیک

Abstract

به طور مشخص و ثابت شده بیماران دیابتیک به خاطر وضعیت ایمنی پایین بیشتر مستعد عفونت ها هستند. در ابتلا به عفونت حاد بیماران دیابتی، هایپرگلیسمی را تجربه می کنند. مکانیسم اصلی این اتفاق ناشناخته است، ولی گفته می شود که متابولیسم گلوکز توسط هورمون های Counterregulatory افزایش یافته توسط سیتوکین ها مختل می شود. هلیكوباكترپیلوری که یكی از شایع ترین عفونت های مزمن باكتریال در سراسر جهان است، علاوه بر التهاب معده، سبب افزایش تولید سیتوکین هایی مثل اینتروفرون گاما و اینترلوکین 1 و 6 می شود. با توجه به مورد بحث بودن ارتباط بین دیابت قندی و عفونت هلیکوباکترپیلوری، در این مطالعه به بررسی فراوانی شیوع این عفونت در کودکان دیابتیک با روش سرولوژی و آنتی ژن مدفوعی و مقایسه آن با گروه شاهد مراجعه کننده به بیمارستان کودکان تبریز در طی سال های 91 تا 92 پرداخته ایم. روش کار: در این مطالعه تحلیلی، از کودکان مراجعه کننده به درمانگاه غدد مرکز آموزشی درمانی کودکان تبریز، 40 بیمار دیابت نوع یک به طور تمام شماری انتخاب گردید. همچنین از میان کودکان مراجعه کننده به درمانگاه گوارش این مرکز تعداد 80 بیمار غیر دیابتی به عنوان گروه کنترل انتخاب شدند. بیماران در دو گروه از نظر سن، جنس، وضعیت اقتصادی و اجتماعی همسان سازی شدند. بررسی عفونت هلیکوباکترپیلوری از تست های سرولوژی هلیکوباکترپیلوری استفاده گردید. بیماران از نظر HbA1C و سابقه بیماری و همچنین نتیجه تست سرولوژی و آنتی ژن مدفوعی و علائم گوارشی همراه مورد بررسی و مقایسه قرار گرفتند.نتایج: در گروه دیابتی نتیجه تست سرولوژی و آنتی ژن مدفوعی هلیکوباکترپیلوری در 16 بیمار (%40) مثبت و در 24 بیمار (%60) منفی و در گروه غیر دیابتی در 48 بیمار (%60) مثبت و در 32 بیمار (%40) منفی بود (P = 0.03). در بیماران دیابتی، میانگین سنی بیماران با تست مثبت 10.43 ± 0.84 و تست منفی 8.85 ± 0.64 سال بود (P = 0.84)، میانگین HbA1C بیماران با تست مثبت 8 ± 0.65 درصد و با تست منفی 7.9 ± 0.4 درصد بود (P = 0.31)، مدت زمان تحت درمان دیابت در بیماران با تست مثبت 2.72 ± 0.55 سال و با تست منفی 1.26 ± 0.13 سال بود (P < 0.0001)، میزان نیاز به انسولین در بیماران با تست مثبت 18.87 ± 2.69 واحد و با تست منفی 17.25 ± 2.74 واحد بود (P = 0.23). والدین کودکان دارای نتیجه تست مثبت در هر دو گروه دیابتی و غیر دیابتی دارای سطح تحصیلات پایین تر نسبت به والدین کودکان فاقد عفونت از نظر هلیکوباکترپیلوری بودند (P > 0.05). در گروه دیابتی %68.8 و در گروه غیر دیابتی %41.7 بیماران با نتیجه تست سرولوژی و آنتی ژن مدفوعی مثبت دارای وضعیت اقتصادی ضعیف بودند. علائم گوارشی در بیماران دیابتی به طور معنی داری کمتر از بیماران غیر دیابتی بود. اما ارتباط معنی داری بین علائم بالینی و گوارشی و مثبت بودن عفونت هلیکوباکترپیلوری دیده نشد., Specifically proven diabetic patients are more prone to infections due to the low immunity. In acute infection, diabetic patients, experience hyperglycemia, and the main mechanism for this is unknown, But it is said that glucose metabolism is disrupted by counterregulatory hormones increased by cytokines. Helicobacter pylori is the most common chronic bacterial infections in the world, in addition to inflammation of the stomach, increase production of cytokines such as interferon gamma and interleukin 1 and 6. With regard to the question of the correlation between diabetes mellitus and helicobacter pylori infection, in this study, the frequency of the infection in diabetes children and in comparison with the control group referred to Tabriz Children's Hospital was evaluated during 2012-13.Method: In this analytical study of children referred to endocrinology clinic of Tabriz Children's Hospital, 40 patients with type I diabetes were randomly selected. Also among the children referred to gastroenterology clinic of Tabriz Children's Hospital 80 non-diabetic patients were selected as a control group. Patients in both groups were matched in terms of age, gender and socio-economic status. Serology and stool antigen tests were used to evaluate the helicobacter pylori infection. Patients were compared in terms of HbA1C, past medical history, serology and stool antigen tests result and gastrointestinal symptoms.Results: In diabetic group Helicobacter pylori tests results was positive in 16 patients (40%) and was negative 24 patients (60%), also in non-diabetic group result was positive in 48 patients (60%) and negative in 32 patients (40%) (P = 0.03). In diabetic patients, mean age of patients with positive and negative test was 10.43 ± 0.84 and 8.85 ± 0.64 respectively (P = 0.84), mean HbA1C of patients with positive and negative test was 8 ± 0.65% and 7.9 ± 0.4% respectively (P = 0.31 ), duration of treatment for diabetes in patients with positive and negative test was 2.72 ± 0.55 and 1.26 ± 0.13 respectively (P <0.0001), the need for insulin in patients with positive and negative test was 18.87 ± 2.69 and 17.25 ± 2.74 units respectively (P = 0.23). Parents of children with a positive test result in both diabetic and non-diabetic group had a lower level of education than parents of children without H. pylori infection (P> 0.05). 68.8% of families in diabetic and 41.7% of families in non-diabetic group with positive serology and stool antigen tests results had a poor economic situation. Gastrointestinal symptoms in diabetic patients was significantly lower than non-diabetic patients. But there was no significant correlation between clinical and gastrointestinal symptoms and positive helicobacter pylori infection.