بررسی تاثیر سندرم متابولیک و دیابت در ترمیم شکستگی

Abstract

ترمیم شکستگی یک فرآیند پیچیده ای است که سنتز و فعالیت آبشاری از سلول ها و مولکول ها با همکاری هم در بازسازی استخوان شکسته شده شرکت می کنند . فاکتور های مختلفی در ایجاد عدم جوش خوردگی دخیل هستند . بیماری های اندوکرین و متابولیک ار عوامل ایجاد کننده نان یونیون به شمار می روند. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر دیابت تیپ دو و سندرم متابولیک به عنوان یکی از شایع ترین بیماری های متابولیک که می تواند در نتایج درمان جراحی شکستگی های استخوان های بلند تاثیر داشته باشد است. روش كار: در یک مطالعه مورد – شاهدی 98 بیمار دارای شکستگی ایزوله شفت تیبیا و فمور ناشی از ترومای انرژی پایین مورد بررسی قرار گرفتند. 50 بیمار دارای تشخیص قطعی دیابت و 24بیمار دارای کرایتریاهای سندرم متابولیک از نظر سن، جنس و تیپ شکستگی و نحوه درمان با 24 فرد سالم از نظر متابولیکی مورد مقایسه قرار گرفته اند. بیماران بر اساس رژیم درمانی خوراکی و اسولین در دو گروه طبقه بندی شدند. سطح مارکر التهابی hs-CRP در این بیماران نیز تعیین شده است. مدت و میزان جوش خوردگی و ارتباط مارکر التهابی با جوش خوردگی بررسی شده است.نتایج: شیوع نان یونیون در بین بیماران دارای دیابت و تحت درمان خوراکی 8مورد(32%) و دیر جوش خوردگی 2مورد(8%) بوده است و در بیماران دیابتی تحت درمان با انسولین 3 مورد (12%) بود.. این درحالی است که در گروه افراد سالم نان یونیون وجود نداشته است و تفاوت آماری معنی داری بین سه گروه وجود داشته است. شیوع نان یونیون در بین بیماران دارای سندرم متابولیک 8 مورد(3/33%) و دیر جوش خوردگی 3 مورد(5/12%) بوده است. تفاوت آماری معنی داری وجود داشته است. بر اساس مدل رگرسیونی بر اساس مدل رگرسیونی سطح hs-CRP دارای نقش معنی داری از نظر پیش بینی نان یونیوندر بین بیماران دیابتی و مبتلایان به سندرم متابولیک داشته است. نوع درمان دیابت دارای نقش معنی داری از نظر پیش بینی نان یونیون داشته است ولی مدت زمان ابتلا به دیابت نقشی در پیش بینی بروز نان یونیون نداشت, Fracture healing is a complex process where synthesis and activation of a cascade of cells and molecules collaborate and participate in regeneration of the fractured bones. There are several factors involved in nonunion of fractured bones. Endocrine and metabolic diseases are regarded as factors causing nonunion of fractured bones. The present study aims at evaluating effect of diabetes type II, as an important and prevalent metabolic disease, on results of surgical treatment of long bones fractures. MethodThis case-control study was conducted on 74 patients with isolated fracture of tibia and femur shafts resulting from low-energy trauma. In this study, 50 patients with definite diagnosis of diabetes were compared with 24 metabolically health persons considering age, gender, type of fracture, and treatment method. The diabetic patients were classified in two groups considering their insulin or oral agent. Level of hs-CRP inflammatory marker was also determined in these patients. Union rate and duration as well as relation between inflammatory marker and union rate were studied.Results Prevalence of nonunion and delayed union were seen in 8 (32%) and 2 (8%) patients with orally-treated diabetes, respectively. It was 3 (12%) in diabetes patients treated with insulin. However, there was not any case of nonunion in the health group. There was a statistically significant difference between these groups. According to the regression model, hs-CRP level played a significant role considering nonunion prediction (P=0.001, Odd’s Ratio=3.4, CI95%:1.4-4.8). Also, type of diabetes treatment had a significant role in predicting nonunion (P=0.04, Odd’s Ratio=0.6, CI95%:0.3-1.4). Duration of being affected by diabetes did not play any important role in nonunion prediction.