تاثیر تمرینات تعادلی با استفاده از حفظ تعادل شبیه سازی شده عملی در بهبود ثبات وضعیتی بیماران مبتلا به پارکینسون ایدیوپاتیک

Abstract

The aim of present study is to evaluate the effects of balance training using balance simulator instrument on postural stability and fall risk among these patients. Thirty patients with idiopathic Parkinson disease, who had balance disturbances, selected by a neurologist and referred to rehabilitation ward of Imam Reza Hospital during a 7-month period. Patients underwent 12 sessions physical therapy programs for 4 weeks, three times per week. Outcome measures were evaluated using Timed up & go, Berg Balance Scale questionnaire, falling risk and postural instability indices using Biodex balance training instrument, before and after study. Mean age of patients was 63.6311.74 years. 60% of them were male and 40% female. The mean time to up & go before doing the trainings was 21.812.91(s) and reached to 17.89.29(s) afterward (P<0.001). The fall risk as well as postural instability of 29 patients decreased and improved after interventions and deteriorated just in one case (P<0.001). The average of BBS before trainings was 42.611.16 and increased to 48.477.06 after intervention significantly (P<0.001)., هدف این مطالعه بررسی تاثیرتمرینات تعادلی با استفاده ازحفظ تعادل شبیه سازی شده عملی دربهبود ثبات وضعیتی بیماران مبتلا به پارکینسون ایدیوپاتیک می باشد. تعداد 30 بیمار با تشخیص پارکینسون ایدیوپاتیک که دچار اختلال تعادل نیز بودند به روش نمونه گیری ساده با تشخیص نورولوژیست انتخاب شدند و جهت فیزیوتراپی و تمرینات تعادلی به بخش طب فیزیکی و توانبخشی بیمارستان امام رضا شهرستان تبریز در طی یک دوره 7 ماهه ارجاع شدند و تحت درمان 12 جلسه (4 هفته و هر هفته 3 جلسه) فیزیوتراپی و تمرینات حفظ تعادل که از نوع تمرین استاتیک بودند قرار گرفتند. این بررسی یک مطالعه مداخله ای قبل وبعد(interventional study- before & after) بود. ارزیابی بیماران بااستفاده از شاخص های زمان پیمایش مسافت 6 متری ( (Timed up & go ، پرسشنامه عملکردی تعادل(Berg balance scale) و شاخص های ریسک سقوط و ثبات وضعیتی دستگاه balance training قبل و بعد از مداخله صورت گرفت. 60% بیماران مرد و 40% زن بودند. میانگین سنی بیماران در مطالعه ی حاضر 74/1163/63 سال بود. میانگین زمان TUG بیماران قبل از انجام تمرینهای تعادلی91/128/21 ثانیه بوده که پس از انجام تمرین ها به 29/98/17ثانیه کاهش یافت (001/0>P). در 29 مورد از بیماران میزان خطر سقوط پس از انجام تمرینهای تعادلی کاهش یافت و تنها در یک مورد فزایش نشان داد.ثبات وضعیتی بیماران در 29 مورد بهبود یافته و تنها در یک مورد بدتر شده بود(001/0>P). میانگین نمره ی BBS بیماران قبل از انجام تمرینهای تعادلی16/11 6/42 و پس از آن به 06/747/48 افزایش یافته بود(001/0>P).