ارزش تشخیصی P53سرمی در مقایسه با P53 بافتی در آدنوکارسینوم معده وتعیین ارتباط آنها با فاکتورهای پروگنوستیک میکروسکوپی

Abstract

Gastric adenocarcinoma is one of the prevalent cancers in both genders worldwide. Early diagnosis of this disease could increase survival of these patients and also remarkably reduce treatment costs. Many studies have carried out about evaluating tissue p53 in gastric adenocarcinoma with immunohistochemical methods, but few surveys have studies serum p53 in these patients. Methods: In this descriptive analytic study, 35 patients (74.3% male and 25.7% female with mean age of 63.0012.75 years) with gastric adenocarcinoma were evaluated between October 2010 and April 2012 was evaluated. Blood samples were taken from all patients before gastrectomy to evaluate serum p53 with ELISA method and after surgery tissue samples were gathered to evaluate tissue p53 with immunohistochemical method. The relation between tissue and serum p53 with severity of the disease and microscopic findings was assessed. Results: Tissue p53 was negative in 57.1% and positive in 42.9%. Sensitivity, specificity, positive and negative likelihood ration and positive and negative predictive value for serum p53 with cut-off=1.5 was 73%, 75%, 2.93, 0.36, 68.75% and 78.95%. There was no relation between serum p53 and adenocarcinoma type, tumor grade, vascular and neurological invasion, and number of lymph node involved. Serum p53 levels significantly increased by increase in tissue p53 positivity (p=0.007). There was significant correlation between tissue p53 and adenocarcinoma type (p=0.006), tumor grade (p=0.01) and neurological involvement (p=0.02). , آدنوکارسینوم معده از شایعترین سرطان ها در هر دو جنس در سراسر جهان می باشد. تشخیص به موقع این بیماری می تواند منجر به افزایش طول عمر بیماران شده و از طرفی هزینه درمانی آنان را به میزان قابل توجهی کاهش دهد. مطالعات زیادی بر روی ارزیابی P53 به روش ایمونوهیستوشیمی در بافت های به دست آمده از آدنوکارسینوم معده وجود دارد، ولی مطالعات معدودی به ارزیابی P53 سرمی در این بیماری پرداخته اند. روش کار: در این مطالعه توصیفی تحلیلی، 35 بیمار (3/74% مذکر و 7/25% مؤنث با میانگین سنی 75/1200/63 سال) مبتلا به آدنوکارسینوم معده در فاصله مهر 1389 تا اسفند 1390 مورد ارزیابی قرار گرفتند. از تمامی بیماران نمونه خون قبل از گاسترکتومی جهت بررسی سطح سرمی p53 به روش الایزا و بعد از عمل نمونه بافتی برای ارزیابی p53 بافتی به روش ایمونوهیستوشیمی گرفته شد. ارتباط سطوح موارد مختلف با شدت بیماری و میزان درگیری مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج: P53 بافتی در 1/57% منفی و در 9/42% مثبت بود. حساسیت، اختصاصیت، مقدار پیشگویی کنندگی مثبت و منفی و ارزش اخباری مثبت و منفی p53 سرمی با cut-off=1.5 به ترتیب 73%، 75%، 93/2، 36/0، 75/68% و 95/78% بود. ارتباطی بین p53 سرمی با نوع آدنوکارسینوم، گرید تومور، وجود تهاجم عروقی و عصبی و درگیری لنف نود وجود نداشت. بطور بارزی با افزایش میزان مثبت بودن p53 بافتی، سطح p53 سرمی افزایش می یافت(007/0=p). ارتباط بارزی بین p53 بافتی و نوع آدنوکارسینوم (006/0=p)، گریی تومور (01/0=p) و تهاجم عصبی (02/0=p) وجود داشت.