ارتباط بین وجود نفروپاتی دیابتی نوع2 و شاخص مچ پا-بازویی در بیماران دیابتی تیپ 2

Abstract

Introduction: Tuberculosis is one of the oldest diseases which affects human. TB usually involves lungs. If TB wouldnt be treated can result in 50-65% mortality. The prevalence of diabetes mellitus has been increased remarkably. According to performed studies diabetic patients are at higher risk for affection to TB in comparison to non diabetic ones. So in present study we investigate Diabetes prevalence in Tuberculosis patients referred to Tabriz Tuberculosis Center during past 4 year. Methods and Materials: 75 diabetic and 75 non diabetic Tuberculosis patients whom were randomly selected through TB patients in Tabriz tuberculosis center and their files studied for different variables like age, sex, affected organ, treatment duration and etc. this study was cross sectional descriptive analytical study. Findings: age mean of non diabetic TB patients was 52.7611.5 and diabetics 54.8812.54 years. All the patients had type 2 diabetes. The frequency of diabetes in tuberculosis patients in Tabriz tuberculosis center during past 4 years was 11.74%. 24% of diabetic tuberculosis patients were affected by diabetes at first. In 34.6% of diabetic patients extra pulmonary TB was seen while in non diabetic patients it was 25.3%. the average time of TB treatment in non diabetic group was 7.632.42 months while in diabetic patients it was 7.892.92 months. There wasnt a significant difference between two groups (P=0.81)., هدف: استفاده از تست ساده،کم هزینه و غیر تهاجمی بررسی آلبومینوری برای پیشگویی وجود بیماری عروق محیطی و بیماری عروق کرونر در بیماران دیابتی تیپ 2روش کارومواد : در مجموع 72 بیمار با سابقه ابتلا به دیابت تیپ 2 بیشتر از 10 سال مورد بررسی قرار گرفتند. بیماری شرایین محیطی بصورت شاخص مچ پا بازویی کمتر از0.9 (ABI<0.9) توصیف شد و میکروآلبومینوری به البومین ادرار 24 ساعته بین 30-300 میلی گرم توصیف گردید یافته ها: در مجموع 72 نفر در مطالعه بررسی شدند.سابقه بیماری دیابت به طور متوسط 18.2 سال بود .تعداد 35 نفرآلبومین ادراری بالای 30 میلی گرم ، و37 نفرآلبومین ادراری زیر 30 میلی گرم داشتند.دربیماران مبتلابه بیماری شرایین محیطی( 11 نفر)،میزان آلبومین ادراری ( 13.95 +_75.81)،ودر افرادبدون بیماری شرایین محیطی (61 نفر )، میزان آلبومین ادراری (6.15+_ 47.35) بود؛ که این تفاوت با(Pvalue: .085)از لحاظ آماری معنی دار نبود. ارتباط بین ABI<0.9 و میکروآلبومینوری ادراری در بیماران دیابتی تیپ 2 با (Pvalue: 0.78) از لحاظ آماری معنی دار نبود.. Hba1c از مواردی است که در ارتباط بین ABI و میکروآلبومینوری در بیماران DM2 با) (Pvalue : 0.040 بطور معنی داری دخیل بود.