مقایسه اثر تزریق داخل عضلانی بوتولینوم توکسین A با داروی خوراکی تیزانیدین در درمان اسپاستیسیتی بهبود عملکرد اندام فوقانی متعاقب سکته مغزی

Abstract

این مطالعه جهت بررسی و مقایسه تاثیر درمانی تزریق داخل عضلانی توکسین بوتولینیم و داروی خوراکی تیزانیدین در درمان اسپاستیسیته اندام های فوقانی بدنبال استروک انجام شده است.این مطالعه یک کار آزمایی بالینی دو سو کور تصادفی شده بود که 68 بیمار مبتلا به استروک با اسپاستیسیته اندام فوقانی به صورت تصادفی به دو گروه مساوی تقسیم شدند. 34 نفرآنها تحت درمان با تزریق داخل عضلانی توکسین بوتولینیم در عضلات درگیر در هفته 0 و 12 قرار گرفتند و 34 نفردیگر تحت درمان با تیزانیدین که با دوز 2 میلی گرم در هفته شروع و به تدریج به دوز 24 میلی گرم در هفته 12 رسانده شد قرار گرفتند.اسپاستیسیته اندامها در شروع مطالعه با معیار Modified Ashworth Scale (MAS) و کیفیت عملکرد اندام بر حسب معیارAction Research Arm Test (ARAT) به عنوان میزان پایه تایین شدندو این بررسی ها در هفته 12 و 24 مطالعه نیز تکرار شد.میانگین نمرات Ashworth نشان داد که بوتولینیم، تون عضلات آرنج و مچ را به ترتیب از 3.32 و 3.13 در هفته 0 به 1.79 و 1.56 در هفته 24 کاهش داد.( p value<0.01). میانگین Ashworth در گروه تیزانیدین در مفاصل آرنج و مچ از 2.79 و 2.77 به 2.32 و 2.31 از هفته 0 تا هفته 24 به ترتیب کاهش داشته است). p value<0.01) میانگین نمرات ARAT در هفته 0 برای بوتولینیم 1.79 و برای تیزانیدین 11.2 بود که در هفته 24 در گروه بوتولینیم به 10.97 افزایش یافت ( (p value<0.01 ودر گروه تیزانیدین به 11.35 رسید که p value از لحاظ آماری معنی دار بود (p value=0.026).