پیامدهای زودرس تعبیه کاتتر ورید مرکزی از طریق رگ محیطی(PICC) نسبت به کانولاسیون محیطی(P.C) در نوزادان بسیار کم وزن (VLBW)

Abstract

مقدمه: اقامت طولانی بیماران بخصوص نوزادان در بخش های مراقبت های ویژه‌و نیاز به وجود یک رگ مناسب جهت تغذیه و درمان، همیشه دغدغه پرسنل پزشکییبوده است. در این مطالعه برآنیم تا به مقایسه روش برقکراری ککاتتر مرککزی از طریکق‌رگ محیطی با کاتتر های متداول محیطی بپردازیم و کاستی ها یا فوایکد ایکن دو روش‌را مقایسه نماییم.روش کار: تعداد 111 نوزاد نارس با وزن کمتراز 1011 گرم که نیاز به مراقبکت‌های ویژه داشتند بشیل تصادفی و پس از اخذ رضکایت والکدین بکه دوگکروه تقسکیم‌شدند. برای 01 نوزاد اقدام به گذاشتن کاتتر PICC شد، و برای 01 نوزاد هم بروش‌معمول رگ محیطی تعبیه شد. فاکتور هایی نظیر: عفونت سیستمیک، مکد اقامکت دربیمارستان،پیش آگهی)مرگ ومیر،ترخیص از بیمارستان(، مد ماندگاری کاتتر PICCبه روز، و عفونت نوک کاتتر)کلونیزاسیون نوک کاتتر( مشخص و مقایسه گردید.نتایج: 01 نوزاد در گروه PICC و 01 نوزاد درگکروه رگ محیطکی وارد مطالعکه‌شدند، هر دو گروه از نظر جنس) p=0.8 ( و آپگار دقیقه 1 و 0 ییسان بودند) p=0.5 ,p=0.6 (. همچنین هر دو گروه از نظر میزان مکرگ ییسکان بودنکد . سپسکیس در 8مورد گروه PICC و 1 مورد در گروه رگ های محیطکی روی داد و 1 مکورد ک شکت‌مثبت نوک کاتترمرکزی)کلونیزاسیون( در گکروه PICC روی داد. میکانگین مانکدگاری کاتتر در بیماران گروه PICC 110 روز بکا کمتکرین مانکدگاری 3 روز و بیشکترین‌ماندگاری 31 روز بود که در 1% بیماران اتفاق افتاد. انسکداد ککاتتر در 01 % و واککنش‌های موضعی در 13 % شایعترین علل عدم کارکرد کاتتر بودند