ارتباط بین الگوهای غیراطمینان بخش در کاردیوتوکوگرافی جنین و آسفیکسی زایمانی

Abstract

کاردیوتوکوگرافی یک ابزار غربالگری برای ارزیابی وضعیت جنین در حین زایمان و همچنین وجود احتمال آسفیکسی می باشد. ابنورمالیتی های کاردیوتوکوگرافی گاهی به اندازه ای شدید است که تحت عنوان دیسترس جنین توصیف می شود. مجموعه ای از عوامل مختلف مادری، زایمانی و جنینی باعث هیپوکسی در جنین و آسفیکسی نوزاد می شود. لذا وجود ریسک فاکتورها با کاهش جریان خون و اکسیژناسیون به بافت ها همراه می باشند.مواد و روش کار:در یک مطالعه توصیفی- تحلیلی- مقطعی، 327 زن باردار که زمان بارداری آنان 37 هفته و بیشتر بوده و شرایط ورود به مطالعه را داشتند، مورد بررسی قرار گرفتند و ارتباط بین الگوهای غیر اطمینان بخش در کاردیوتوکوگرافی جنین و موارد آسفیکسی زایمانی ارزیابی گردید.نتایج و یافتهها:میانگین سنی مادران مورد بررسی، 7/5 5/25 سال بود که در محدوده سنی 45-16 سال قرار داشتند. از بین الگوهای غیر اطمینان بخش کاردیوتوکوگرافی، Periodic or Episodic deceleration با آسفیکسی زایمانی ارتباط معنی داری داشت. بیشتر موارد آسفیکسی درbaseline FHR variability در موارد نرمال و سپس در موارد Absent و minimal روی داده است(001/0P< و 498/0=R). در مورد Periodic or Episodic deceleration هم بیشترین موارد آسفیکسی در افت های راجعهLate باBaseline variability نرمال و افت های متغییر با shoulders یا overshoots همراه بوده است(014/0=P و422/0=R).