تاثیرلازیکس درمانی در جلوگیری از آسیب حاد کلیه و بر سطح Neutrophil Gelatinase Associated Lipocalin در بیماران بدحال بستری در بخش مراقبت هایی ویژه

Abstract

the aims of this study were to determine the effect of Lasix therapy in preventing acute kidney injury and on the level of Neutrophil Gelatinase Associated Lipocalin in critically hospitalized patients in intensive care unit. In this randomized clinical trial, 106 patients with acute renal injury in intensive care units at 2academic medical centers ( Imam Reza and Shohada) affiliated with the University of Tabriz were recruited. Patients were assigned into lasix group and control group. In lasix group, intravenous of 40-80 mg lasix was administrated, followed by 1-5 mg/h lasix. In control group, patients received standard treatment. Serum BUN, Cr, Aldolase, GGT, LDH, and serum as well as urinary NGAL were measured on the first, third and seventh days of the study. The normality of data was assessed by kolmogorov-Smirnov test. Data were analysed by Paired-t-test, independent sample t test, Repeated measures ANOVA and Chi-square test. The results of this study indicated that during the study, serum BUN levels of patients increased in both groups; this however was significant only in the control group (P=0.009). Furosemide therapy resulted in remarkable reduction in serum LDH, GGT, aldolase and creatinine levels. Both plasma and urine NGAL decreased significantly (P<0.05) in both groups. The findings of 28-day mortality following indicated that 20% and 28% of patients died in the lasix and the control groups ., در این مطالعه تاثیر لازیکس درمانی را بر روی کاهش آسیب حاد کلیه و بر سطح Neurophil Gelatinase Associated Lipocalin در بیماران بستری در بخش مراقبت های ویژه مورد بررسی قرار گرفت. در این کارآزمایی بالینی ، 106 بیمار بستری در بخش ICU بیمارستانهای امام رضا (ع) و شهدا دانشگاه علوم پزشکی تبریز که در معرض آسیب حاد کلیوی (AKI) بودند، وارد مطالعه شدند. بیماران به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. در گروه مداخله بیماران تحت درمان با لازیکس stat IV/40-80mg قرار گرفتند و سپس دریپ لازیکس با دوز 1-5mg/h دریافت نمودند. دسته دوم بیماران درمان استاندارد بدون لازیکس دریافت کردند . درطول مدت درمان در روز اول ، سوم و هفتم غلظت سرمی BUN،Cr، LDH، آلدولاز، GGT و NGAL و سطوح ادراری NGAL اندازه گیری شدند. آنالیز نرمال بودن داده ها به وسیله آزمون Kolmogorov-Smirnov انجام گرفت. روشهای آماریPaired-t-test ،Independent sample t test ،Chi- square و Repeated Measures ANOVAبرای تجزیه و تحلیل داده ها مورداستفاده قرار گرفتند. نتایج مطالعه حاضر نشان داد که مقادیر سرمی BUN در هردو گروه در طول مطالعه افزایش یافت که درمورد گروه کنترل افزایش معنی دار بود. (009/0 P=).درمان با فورزماید سبب کاهش مشخص در سطح سرمی LDH، GGT، آلدولاز و کراتینین شد . مقادیر سرمی و ادراری NGAL در هر دو گروه در طول مطالعه به طور معنی داری کاهش یافت (05/0> P). نتایج پیگیری بیماران به مدت 28 روز نشان داد که در گروه لازیکس 20% و در گروه کنترل 28% از بیماران در طول این مدت فوت کردند.