فراوانی خودکشی و اقدام به خودکشی و عوامل خطر مرتبط با آن در استان آذربایجانشرقی در سال 8913

Abstract

Abstract: Suicide is one of the most important health problems in the community, stands for 13th cause of death in the world. It is now among the three leading causes of death among those aged 15-44. The aim of this study is to determine the prevalence of suicide, attempted suicide and some risk factors related with them in East- Azerbaijan province, Iran in 2011 (1389). Method: This study was performed by cross- sectional method. Total registered cases of suicide in 2011 (1389) was extracted from data registry center of province. variable such as the city name, age, sex, month and season of suicide, job, marital status, district (urban or rural), suicide method, educational level, history of previous attempted suicide, history of mental illness, history of physical illness and suicide outcome were recorded. After putting into order and omitting repeated Data, it was analyzed using SPSS software. In data analysis, descriptive and analytical statistical tests were applied. Result: During 2011 (1389), total number of registered suicide cases in the studied province was 3768. Incidence rate of suicidal behavior was 101/3 in 100000. 2/7 % of suicidal cases resulted in death of which 31/7% were females and 68/3% males. The most number of suicidal cases resulted in death were in summer and autumn season, age group 15 to 24, housewives of all other jobs, diploma level of education, married subjects and urban district.The most prevalent method of suicide used was drug intoxication. Over 90% of suicide cases had a history of mental illness, a history of physical condition and had no previous history of suicide attempt. Among all the variables, only previous history of suicide attempt and season of suicide had no significant relationship with the suicide outcome., هدف این مطالعه، تعیین فراوانی خودکشی، اقدام به خودکشی و برخی عوامل مرتبط با آن در استان آذربایجان شرقی طی سال 1389 می باشد.روش کار: پژوهش حاضر، مطالعه مقطعی است. محیط پژوهش، کل موارد خودکشی ثبت شده طی سال 1389 می باشد که با مراجعه به مرکز ثبت داده های استان اطلاعات استخراج شد متغیرهای مورد مطالعه شامل: نام شهرستان، سن، جنس، ماه و فصل خودکشی، شغل، وضعیت تأهل، منطقه (روستایی یا شهری)، روش مورد استفاده، سطح تحصیلات، سابقه اقدام به خودکشی، سابقه بیماری روانی، جسمانی و پیامد خودکشی بود که پس از مرتب کردن و حذف موارد تکراری وارد نرم افزار SPSS شده و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. در آنالیز داده ها از تستهای آماری توصیفی و تحلیلی استفاده شد. یافته ها: طی سال 1389 تعداد کل موارد خودکشی ثبت شده در استان مورد مطالعه 3768 نفر بود. میزان بروز رفتار خودکشی 3/101 در صد هزار نفر بود. 2/7 موارد خودکشی، منجر به فوت شده بودند که 31/7 زن و 68/3 مرد بودند. بیشترین موارد خودکشی منجر به فوت در فصول تابستان و پاییز و در گروه سنی 15-24 سال، شغل خانه دار، تحصیلات دیپلم، متأهل، منطقه شهرنشین دیده شد. بیشترین روش مورد استفاده برای خودکشی، مسمومیت با دارو بود. بیش از 90 موارد خودکشی سابقه بیماری روانی و بیماری جسمانی و سابقه خودکشی نداشتند. از میان تمام متغیرها فقط سابقه خودکشی و فصل اقدام به خودکشی با پیامد خودکشی رابطه معنی دار نداشتند.