عوامل مستعد کننده هیپوگلیسمی و ارتباط آن با مورتالیته ی بیماران بد حال تحت درمان با انسولین در بخش مراقبتهای ویژه
چکیده
به دنبال نتایج بد هیپرگلیسمی در بیماران بدحال بستری در ICU و به دنبال نتایج مثبتت‌حاصل از کنترل گلایسمیک ناشی از درمان سفت و سخت با انستولی در بیمتاران بتدحال درمطالعه Leuven و نتایج متناقضی که ای پروتوکل درمانی بر مورتالیته بیماران بته علتت بتروزهیپوگلیسمی در مطالعات مختلف داشته است، بر آن شدیم که به بررسی ریسک فتاکتور هتایبروز هیپوگلیسمی و ارتباط آن با مورتالیته، در بیماران بدحال بستری در ICU بپردازیم. روش کاربرای تمام بیمارانی که در فاصله بهم ماه سال 1931 تا خرداد متاه 1931 در ICU هتا یجنرال بیمارستان امام رضا و شهدای شهر تبریز بستری شدند، درمان با انسولی با هتد قنتدخون بی mg/dl 01 111 در صورت هیپرگلیسمیک شتدن بیمتار ان انجتام گرفتت . اطلاعتات -دموگرافیک بیماران و سابقه بیماری و اختلالات عملکرد ارگانی به همراه نتتایج آزمایگتهاهیآنها جمع آوری شده و سپس بررسی های آماری در بیماران با حداقل یک اپیزود هیپوگلیسمیبه منظور یافت ریسک فاکتورهای هیپوگلیسمی و تعیی رابطه بت ی هیپوگلیستم ی و مورتالیتته‌بیماران بدحال بستری در ICU انجام گرفت.نتایج‌بعد از همسان سازی براستا ست ، جتنس و APACHE ، متغیرهتای AKI, SOFA وHbA1C توسط مدل رگرسیون لوجستیک به عنوان متغیرهای متورر بتر هیپوگلیستمیک شتدن‌بیماران شناسایی گردید.متغیر های قند خون حی پذیرش، HbA1C و رویتداد هیپوگل یستمیک شتدن بیمتاران بته‌ترتیب با Relative risk 1 شانس مرگ را در بیماران افزایش می دهند، که / 1 و 1 /1 ،1/ های 11البته ای اررات فقط در مورد قند خون حی پذیرش معنی دار بود.