ارتباط پراکندگی موج P نوار قلبی با موفقیت بالون والووپلاستی دریچه میترال

Abstract

The purpose of this study was to investigate if the changes in these indices may predict a successful procedure. Fifty two patients with MS in sinus rhythm underwent PBMV (90.4% female; mean age 3810 years). Mitral valve area (MVA), valve score, mean diastolic mitral gradient (mMVG), mitral regurgitation severity, and systolic pulmonary artery pressure (sPAP) were evaluated by echocardiography before PBMV and repeated at the end of the first month. P-wave duration (Pmax / Pmin) and PWD were measured before, immediately after, before discharge, and at the end of the first month after PBMV. Among all procedures 73.1% were defined as successful. Mean age, valve score, mMVG, and MVA before PBMV were similar between both groups. MVA was significantly greater in the successful PBMV group (1.650.27 vs. 1.410.22; p= 0.003). sPAP was reduced after PBMV in all patients and there was no significant difference in the mean sPAP before and after PBMV in both successful and unsuccessful groups. Pmax and PWD were significantly decreased immediately after the procedure (p= 0.035), the next day (p= 0.005) and at one month (p= 0.002) only in patients with successful PBMV. Pmin did not change significantly in either group., در این مطالعه بررسی می شود که آیا می توان با استفاده از تغییراتی که در شاخصهای موج P بعد از انجام پروسیجر نسبت به قبل از پروسیجر ایجاد می شود در مورد موفقیت PTMC اظهار نظر کرد؟ 52 بیماری که ریتم سینوسی داشتند شامل 5 نفرمرد و 47 نفرزن ( 4/90%) مطالعه را به پایان رساندند. این بیماران میانگین سنی 10 38 سال را داشتند. سطح دریچه میترال، Score دریچه و گرادیان دیاستولیک دریچه، شدت نارسایی دریچه و فشار سیستولیک شریان پولمونر به وسیله اکوکاردیوگرافی قبل از PTMC و یک ماه بعد از آن ارزیابی شد. همچنین شاخصهای موج P شامل حداقل و حداکثر مدت زمان موج P و پراکندگی موج P ( PWD ) قبل از PTMC ، بلافاصله بعد از آن و در حین ترخیص و یک ماه بعد اندازه گیری شد. 1/73 % از بیماران PTMC موفق داشتند. در بین دو گروه با PTMC موفق و نا موفق در بین شاخص های اکوکاردیوگرافی شامل Score دریچه، گرادیان دریچه میترال، سطح دریچه میترال قبل از PTMC و میانگین سنی تفاوت معنی داری وجود نداشت. سطح دریچه بعد از انجام PTMC به طور معنی داری در گروه با PTMC موفق بیشتر بود. ( 003/0 P= ، 27/0 65/1 در مقابل 22/041/1 ) فشار سیستولیک شریان ریه بعد از PTMCدر تمام بیماران کاهش پیدا کرد بطوریکه بین فشار ریوی بیماران با PTMC موفق و نا موفق چه قبل از PTMCو چه بعد از آن تفاوت معنی داری وجود نداشت. مشاهده شد که فقط در بیماران با PTMC موفق، Pmax و PWD سیر کاهش یابنده پیدا می کند و این تغییرات از نظر آماری در هر سه مرحله بعد از انجام پروسیجر(035/0 P=) ، یک روز بعد(005/0 P=) و یک ماه بعد(002/0 P=) از نظر آماری معنی دار بود . تغییرات Pmin از نظر آماری در هیچ گروهی معنی دار نبود.