مقایسه متوترکسایت- اسید فولینیک و آکتینومایسین D ضربانی در درمان نئوپلازی تروفوبلاستیک حاملگی مرحله 1 و کم خطر

Abstract

Objective: Gestational trophoblastic neoplasia is recognized as the most curable gynecologic Malignancy and it is extremely responsive to chemotherapy. The aim of this study was to compare the efficacy and side effects of pulsed Actinomycin-D(ACT-D)and Methotrexate-FolinicAcid (MTX-FA) for StageI, Low-risk gestational trophoblastic neoplasia(GTN) Methodology: 65 patients with stage I,Low risk GTN were randomly assigned to receive either a pulsed intravenous bolus of 1.25mg/m2of(ACT-D) every 2 weeks (n=33) or an intramuscular Methotrexate 1mg/kg per day on days 1, 3, 5, and 7 with intramuscular Folinic Acid 0.1 mg/kg per day on days 2, 4, 6, and 8 (n=32). Results: Age, gravidity, tumor mass, time from antecedent molar pregnancy to chemotherapy, pretreatment serum level of human chorionic gonadotropin (HCG) and prognostic scoring risk were similar in both treatment groups. Response to treatment rates were 61.3% and 84.85% for the MTX-FA and ACT-D groups, respectively (p=0.032). The risk of treatment failure was 72 greater with MTX-FA than with ACT-D (95% confidence interval, 52%-99%; P=0.032). The interval between drug administration and response was shorter with ACT-D in comparison with MTX-FA (p<0/001) Darkened skin, vaginal bleeding and hemoglobin less than 10g/dl were reported more frequently in the ACT-D group, whereas elevations of liver enzyme levels were more frequent in the MTX-FA. Drug toxicity necessitating changes in chemo therapy was reported in one out of 32 patients only in the MTX-FA group. MTX-FA was more cost-effect regimen than ACT-D (p<0/001)., هدف از این مطالعه مقایسه دو روش درمان متوتروکسایت- فولینیک اسید (MTX-FA) و اکتینومایسین D (CT-D) در بیماران مبتلا به نئوپلاسم تروفوبلاستیک حاملگی کم خطر مرحله I از نظر پاسخ درمانی و عوارض بود.مواد و روش کار:65 بیمار مبتلا به GTN کم خطر مرحله ، به طور تصادفی تحت درمان با mg/m225/1 اکتینومایسین D وریدی هر دو هفته به تعداد 33 نفر و mg/kg1 متوتروکسایت به طور عضلانی در روزهای 1و3و5و7و mg/kg1/0 فولینیک اسید به طور عضلانی در روزهای 2، 4، 6 و 8 به تعداد 32 نفر قرار گرفتند.نتایج و یافتهها:دو گروه از نظر میانگین سن، گراویدیتی، اندازه تودة رحمی، فاصله بین آخرین حاملگی تا شروع شیمی درمانی و میزان BHCG قبل از درمان و نمرة پیشبینی کنندة خطر بیماری مشابه بودند.پاسخ به درمان در گروه MTX-FA 3/61% و در گروه CT-D، 85/84% بود (032/0=P). ریسک نسبی شکست درمان با MTX-FA نسبت به ACT-D 72 برابر بیشتر بود (032/0=P ; 99%-52% ، CI 95%).فاصله شروع درمان تا حصول پاسخ به درمان با ACT-D کوتاهتر از MTX-FA بود (001/0P<).پررنگ شدن پوست و خونریزی واژینال و هموگلوبین کمتر ازg/dL10 در گروه ACT-D و افزایش آنزیمهای کبدی در گروه MTX-FA مشاهده گردیدند. سمیت دارو که نیازمند تغییر دارو باشد فقط در یک بیمار از گروه MTX-FA مشاهده شد. هزینه درمان با ACT-D نسبت به MTX-FA بیشتر بود (001/0P<).