تاثیر گرلین بر بیان ژن هم اکسیژناز، PKC و RhO kinase پس از هیپوکسی مزمن در موش های صحرایی

Abstract

The aim of study was to evaluate the effect of exogenous ghrelin on PKC-, PKC-, HO-1, HO-2, and ROCK-1 and ROCK-2 gene expression during chronic hypoxia. Twenty four adult male wistar rats were divided randomly in three groups. Hypoxic rats with saline or ghrelin treatment were placed in a normobaric hypoxic chamber for 2 weeks. Controls remained in room air. Weight gain, hematocrit and plasma ghrelin were measured and histological changes of pulmonary arteries were assessed too. PKC-, PKC-, HO1, HO2, ROCK1 and ROCK2 gene expression were measured by Real-Time RT PCR. There was a significant (p<0.05) weight loss in the hypoxic groups and administration of ghrelin in hypoxic rats could prevent further weight loss. Interestingly hypoxic animals that were treated with ghrelin were significantly more polycythemia than the controls and even hypoxic with saline treated rats (p<0.001). Plasma ghrelin significantly increased in hypoxic animals at the end of second week (p<0.05). Ghrelin reversed the hypoxia induced pulmonary artery wall thickness. Ghrelin treatment reduced the overexpression of PKC- and PKC- in hypoxic animals to control animals value. The amount of HO-1 expression increased in hypoxic animals but hypoxia lead to suppression of HO-2 expression. Ghrelin significantly decreased the overexpression of HO-1, although had a minor decreasing effect on HO-2 expression. Ghrelin did not change the expression of Rho kinase., هدف از این مطالعه بررسی اثر گرلین بر میزان بیان ژنی ایزوفرم های پروتئین کیناز C ، Rho Kinase و هم اکسیژناز در شرائط هیپوکسی می باشد. تعداد 24 رت از نژاد ویستار بطور تصادفی در سه گروه کنترل، هیپوکسی همراه با سالین(H+S) و هییپوکسی همراه با گرلین(H+G) تقسیم شدند. گروه های H+S و H+G به مدت 2 هفته در شرائط هیپوکسی با اکسیژن 11% و حیوانات کنترل در هوای محیط نگهداری شدند و در این مدت گروه H+G تزریق زیرجلدی گرلین روزانه 150إg/kg دریافت می کردند. میزان وزن گیری، هماتوکریت و گرلین پلاسمایی اندازه گیری شد و تغییرات بافت شناسی عروق ریه نیز ارزیابی گردید. همچنین میزان بیان ژن های PKC-, PKC-, HO-1, HO-2, ROCK-1 , ROCK-2 مورد بررسی قرار گرفت. کاهش وزن معنی داری در حیوانات گروه هیپوکسی مشاهده گردید(p<0.05) که گرلین از این کاهش وزن جلوگیری نمود. در هر دو گروه H+S و H+G پلی سیتمی معنی داری وجود داشت (p<0.001). گرلین، افزایش ضخامت دیواره عروق ریوی ناشی از هیپوکسی را به حالت طبیعی بازگرداند(p<0.05) . همچنین، میزان بیان ژن های PKC- و PKC- را به سطوح کنترل نزدیک ساخت(p<0.05) . میزان بیان ژن HO-1 در حیوانات هیپوکسیک افزایش یافت اما HO-2 سرکوب گردید(p<0.05) . در مان با گرلین منجر به کاهش بیان هر دو ژن مذکور شد. همچنین، گرلین تاثیری بر روی Rho Kinase نداشت.