بررسی رابطه پلی مورفیسم های Pro12Ala وHis447His ژن PPARG و میزان پروتئین PPARG سلول های گرانولوزای انسانی با میزان موفقیت IVF

Abstract

The aim of this study was to investigate the effect of His447His and Pro12Ala peroxisome proliferator-activated receptor (PPAR) gene polymorphisms and also PPARG protein on oocytes and fertilization rate in women undergoing IVF and to the success rate of this technique. Follicular fluid and granulosa cells and blood samples were obtained from 98 IVF patients referred to Tabriz Alzahra Hospital. Samples were analyzed for fatty acid content by gas-liquid chromatography and for polymorphisms of the PPAR gene using polymerase chain reaction-restriction fragment length polymorphism-based methods. PPAR protein expression level in granulosa cells was determined with Western blot test. Multiple regression analyses were used to test the independence of associations between the number of mature and fertilized oocytes as outcome variables, and polymorphisms of PPAR gene. For both polymorphisms, fertilization ratio was significantly (P<0.05) higher in carriers of the rare alleles than homozygous wild-type genotypes. The associations of His447His (P=0.003) and Pro12Ala (P=0.015) polymorphisms remained statistically significant in the multiple regression analyses. Correlation analysis indicated that there was no significant relationship between granulosa cells PPAR protein level with IVF parameters including number of matured oocytes and the ratio of fertilized to matured oocytes. Comparison of granulosa cells PPAR protein level with positive and negative laboratory pregnancy revealed also no significant relationship., هدف از این مطالعه بررسی اثرات پلی مورفیسم His447His و Pro12Ala ژن PPARG و همچنین پروتئین PPARG بر روی تعداد تخمک ها و نسبت باروری در زنان کاندید به IVF و میزان موفقیت این تکنیک می باشد. مایع فولیکولی به همراه سلول های گرانولوزا ونمونه خون از 98 بیمار داوطلب به IVF که به بیمارستان الزهرای تبریز مراجعه کرده بودند اخذ شد. نمونه ها جهت آنالیز مقادیر اسیدهای چرب در مایع فولیکولی به روش گاز مایع کروماتوگرافی) (GLC و بررسی پلی مورفیسم های ژن PPARG در خون با روش تکنیک چند شکلی طول قطعه محدود( PCR RFLP) انجام شد. میزان پروتئین PPARG در سلول های گرانولوزا با تکنیک وسترن بلات اندازه گیری شد. آنالیز رگرسیون چند گانه ( multiple regression ) برای بررسی ارتباط غیر وابسته بین تعداد تخمک های بالغ و تعداد تخمک های بارورشده با متغیرها و میزان پلی مورفیسم ژن PPARG انجام شد.در هر دو نوع پلی مورفیسم نسبت باروری بطور مشخص در حاملین الل نادر نسبت به ژنوتیپ هموزیگوت نرمال افزایش معنی داری ) 05/0(P< داشت. این ارتباط در مورد پلی مورفیسم His447His ) 003 /0(P= و در مورد پلی مورفیسم Pro12Ala ) 015/0(P= حتی بعد از همسان سازی با فاکتورهای مداخله گر بدون تغییر باقی ماند. آنالیز های همبستگی نشان داد که از لحاظ آماری ارتباط معنی داری بین میزان پروتئین PPARG سلول های گرانولوزا با پارامترهای IVF شامل تعداد تخمک بالغ بدست آمده و نسبت تخمک های بارور شده به تخمک های بالغ وجود ندارد. همچنین مقایسه آماری میزان PPARG سلول های گرانولوزا در دو گروه با حاملگی آزمایشگاهی مثبت و منفی تفاوت معنی داری نداشت.