ارزیابی توافق تشخیصی سنجش سونوگرافیک طول مری ساب دیافراگماتیک، قطر مری ونسبت قطر به طول مری در تشخیص ریفلاکس گاستروازوفاژیال کودکان در مقایسه با روش سونوگرافیک متداول

Abstract

This study aimed to evaluate correlation of some sonographic anatomical parameters of distal esophagus with results of traditional sonography in diagnosis of GERD in infants and children. In this cross-sectional analytic-descriptive study, 282 infants and children were recruited from Tabriz Children Teaching Centre in a 15-month period of time. Based on the results of gray-scale conventional sonography, GERD was diagnosed in 185 cases. Length of the sub-diaphragmatic esophagus, distal esophageal diameter and wall thickness, and the diameter to length ratio were documented by ultrasound and compared between the groups with and without GERD. One hundred thirty nine boys and 143 girls with a mean age of 16.7820.99 (range: 1-144) months were enrolled in this study. The length of sub-diaphragmatic esophagus was significantly lower in the cases with GERD, while the distal esophageal wall thickness and the diameter to length ratio were significantly higher in the same group. Among the studied sonographic variables, diameter to length ratio was the best indirect indicator of GERD with an optimal cut-off point 0.45 (sensitivity=61.1%, specificity=57.7%). The length of sub-diaphragmatic esophagus was predictive of GERD only in the age-group of 12-60 months with low sensitivity and specificity (<42%). , هدف از این مطالعه بررسی انطباق برخی متغیرهای آناتومیک تعیین شده مری دیستال با کمک سونوگرافی با نتایج سونوگرافی معمول در تشخیص ریفلاکس معدی-مروی در شیرخواران و کودکان است. در این مطالعه مقطعی توصیفی-تحلیلی، 282 شیرخوار و کودک در مرکز آموزشی-درمانی کودکان تبریز طی 15 ماه بررسی شدند. بر اساس یافته های سونوگرافی غیررنگی معمول، ریفلاکس معدی-مروی در 185 مورد تشخیص داده شد. طول مری ساب دیافراگماتیک، قطر و ضخامت دیواره مری دیستال، و نسبت قطر به طول بوسیله سونوگرافی تعیین و بین دو گروه با و بدون ریفلاکس معدی-مروی مقایسه گردید. 139 پسر و 143 دختر با میانگین سنی 99/2078/16 (دامنه 1 تا 144) ماه وارد مطالعه گردیدند. طول مری ساب دیافراگماتیک در بیماران مبتلا به ریفلاکس معدی-مروی بطور معنی داری کمتر و ضخامت دیواره مری دیستال و نیز نسبت قطر به طول در همان گروه بطور معنی داری بیشتر بود. در بین متغیرهای سونوگرافیک ارزیابی شده، نسبت قطر به طول با نقطه برش مناسب 45/0 (1/61%=حساسیی، 7/57%=وییگیی بهتریی نشانگر غیر مستقیم ریفلاکس معدییمروییبود. طول مرییساب دییفراگماتییکتنها در گروه سنیی12 تا 60 ماه و با حساسیی و وییگییپاییی (42%>) نشانگر وجود ریفلاکس معدییمروییبود.