مقایسه اثر بخشی و عوارض دو روش کاتتر ترانس سرویکال و میزوپروستول واژینال بر آمادگی دهانه رحم

Abstract

This study aimed to compare the efficacy of intravaginal misoprostol tablets with transcervical Foley catheter for cervical ripening in nulliparous patients. In this randomized clinical trial, 120 nulliparous candidates for labor induction were recruited from two teaching centers in Tabriz within a 17-month period of time. All the enrolled cases had a live singleton fetus with cephalic presentation at term (37 weeks), on-admission Bishop Score4, intact membranes and reactive non-stress test results. They were randomly assigned to two equal age-matched groups receiving either intravaginal misoprostol (25 microgram, n=59), or transcervical insertion of 16F Foley catheter (n=60). One time successful induction (i.e. successful induction after a single insertion of misoprostol, or expulsion of transcervical Foley catheter within 12 h of insertion) was achieved in all the patients without employment of other methods such as use of syntocinon. Misoprostol was more effective in terms of induction-to-cervical ripening interval (15.163.59 h vs. 18.301.59 h; p<0.001). Tachysystole, on the other hand, was significantly more frequent in the misoprostol receivers (25.4% vs. 0%; p<0.001). The two groups were comparable for the rate of cesarean section (misoprostol, 37.3%; Folly catheter, 30%; p=0.40). Comparing the two groups, there was no significant difference with regard to change in Bishop Score (misoprostol, 1.900.54 h-1; Folly catheter, 1.890.74 h-1; p=0.95) and miscellaneous pregnancy-related and fetal complications such as meconium staining of the amniotic fluid, placental abruption/bleeding, uterine atony/hypertonicity, fetal tachycardia/bradycardia, and neonatal apgar. , هدف از این مطالعه بررسی کارایی قرص میزوپروستول داخل واژن و کاتتر فولی ترانس سرویکال جهت القای رسیدگی سرویکس در بیماران نولی پار است. در این کارآزمایی بالینی تصادفی شده، 120 زن نولی پار کاندید القای زایمان در دو مرکز آموزشی-درمانی الزهرا و طالقانی تبریز طی مدت 17 ماه بررسی شدند. تمامی موارد دارای حاملگی های تک قلوی زنده با نمایش سر و ترم (37 هفته)، امتییز بییشاپ زمان پذییش ککتر یی مساویی4، پرده هاییسالم و نتایی تست غییاسترسییواککشییبودند. ایی بییاران بطور تصادفییدر دو گروه مییوپروستول داخل واژن (25 مییکوگرم، 59 نفر) یی ککتتر فولییسایی 16F بصورت ترانس سروییکل (60 نفر) درییفت نمودند. در تمامییموارد القاییموفق در ییکمرحله (یینییالقاییموفق پس از درییفت دوز منفرد مییوپروستول یی خروج خودبخود ککتتر فولییطیی12 ساعت از جاییذارییحاصل شد و از سایر روش ها مثل سنتوسینون استفاده نشد. مییوپروستول از نظر فاصله بیی القاء تا رسییگییسروییک بطور معنییدارییموثرتر بود (59/316/15 ساعت در برابر 59/130/18 ساعت‌؛ 001/0>p). از سوییدییر تاککیسییتول در در گروه مییوپروستول بطور معنییدارییشایی تر بود (4/25 درصد در برابر 0 درصد؛ 001/0>p). دو گروه از نظر مییان سزاریی مشابه بودند (3/37 درصد در گروه مییوپروستول‌؛ 30 درصد در گروه ککتتر فولیی 40/0=p). در مقاییه دو گروه تفاوت معنییدارییاز نظر تغیییات امتییز بییشاپ (54/090/1 واحد در ساعت در گروه مییوپروستول در برابر 74/089/1 واحد در ساعت در گروه ککتتر فولیی 95/0=p) و عوارض متفرقه وابسته به باردارییو جنیی نظیی آلودگییمایی آمونییتییکبا مککنییم، ککدگییجفت/خونریییی آتونییهییرتونییتییرحم، تاککیکردییبرادییککردییجنیییی و آپگار نوزادییوجود نداشت.