ارزش پیش بینی کننده سیستم امتیاز دهی QRS سیلوستر در ارزیابی الکتروکاردیوگرافیک و آنژیوگرافیک پاسخ موفقیت آمیز به درمان ترومبولیتیک در انفارکتوس حادمیوکارد

Abstract

The purpose of this study was toevaluate the predictive value of Selvester QRS Score in predicting angiographic and electrocardiographic success of thrombolysis in AMI. We enrolled 102 consecutive patients admitted to the critical care unit with the diagnosis of first acute ST segment elevation myocardial infarction presenting within 12 hours from symptom onset, and eligible for reperfusion therapy. All patients received streptokinase in the usual dose regimen. Patients underwent resting high-quality 12-lead electrocardiogram recordings to calculate the modified QRS Score and estimate the sum of ST segment elevation before (STE1) and 90 minutes after (STE2) streptokinase. The difference between STE1 and STE2 was then measured and accepted as the sum of ST segment resolution, expressed as STR. Patients were classified into two groups: those with STR 50% of STE1 (the resolution group) and those with STR < 50% (the non-resolution group).The patients underwent angiography and evaluated the restoration of TIMI-3 flow. The mean QRS Score was significantly lower in the electrocardiographic resolution group compared to thenon-resolution group (p < 0.001). Using a cut-off value of 3.5, the QRS Score had a sensitivity of 85%, specificity of 98%,PPV 98% and NPP 86%for evaluation of electrographic response to thrombolytic. The mean QRS Score was non-significantly lower in the angiographic successful group (TIMI3 flow) compared to thenon- successful group. The non-resolution group was more often observed in patients with high QRS Score (3.5) than in those with lowQRS Score (P < .000). Thirty-day composite major adverse cardiac event (MACE) rate was 8.9% in patients with high QRS Score versus 2.2% in low QRS Score group (P = .219)., هدف ما در این مطالعه ارزیابی ارزش سیستم Selvester QRS score در ارزیابی الکتروکاردیوگرافی و آنژیوگرافیک پاسخ موفقیت آمیز به درمان ترومبولیتیک در آنفارکتوس حاد میوکارد است. ما 102 بیمار را که به بخش مراقبت ویژه با تشخیص اولین آنفارکتوس میوکارد حاد مراجعه کرده بودند و از آغاز علائم آنها 12 ساعت گذشته بود و برای درمان رپرفیوژن مناسب بودند، انتخاب کردیم. تمام بیماران استرپتوکیناز را به عنوان رژیم درمانی معمول دریافت کردند. از تمام بیماران، یک نوار قلبی 12 لیدی اخذ شد و میزان Selvester QRS score و مجموع افزایش قطعه ST قبل(STE1) و 90 دقیقه بعد استرپتوکیناز (STE2) محاسبه شد. تفاوت بین(STE1) و(STE2) محاسبه شد وSTR نامیده شد. بیماران به 2 گروهSTR 50درصد of STE1 (پاسخ به درمان داده) وSTR < 50درصد (پاسخ به درمان نداده) تقسیم شدند. بیماران تحت آنژیوگرافی قرار گرفتند و میزان TIMI-3 flow آنها محاسبه شد. متوسط میزان Selvester QRS score در گروهی که از نظرالکتروکاردیوگرافیک به درمان پاسخ داده بودند به طور معنی داری پایین تر از گروهی بود که به درمان پاسخ نداده بودند ( 001/0 > P ). با استفاده از کات آف بالاتر از 5/3 Selvester QRS score یک حساسیت 85/0 و ویژگی 98/0 و ارزش اخباری مثبت 98/0 و ارزش اخباری منفی 86/0 برای ارزیابی پاسخ الکتروکاردیوگرافیک به ترومبولیتیک دارد. متوسط میزان Selvester QRS score در گروهی که از نظر آنژیوگرافی به درمان پاسخ داده بودند نسبت به گروهی که به درمان پاسخ نداده بودند معنی دار نبود. در گروهی که به درمان پاسخ نداده بودند همراهی بیشتری با Selvester QRS score بالای 5/3 نسبت به Selvester QRS پایین تر از 5/3 داشتند)000/0(P<. در پیگیری 30 روزه حوادث قلبی منجر به فوت در گروه با Selvester QRS score بالا 9/8 درصد و در گروه دیگر2/2درصد که معنی دار نبود)219/0 (P<.