ارتباط بین ضخامت دیواره آئورت با بیماری شریان کرونری توسط مولتی دتکتور CT اسکن 64 اسلایس

Abstract

This study aimed to investigate a possible association between the MDCT-measured thickness of the thoracic aorta and the presence of coronary disease (CAD) as well as its severity. Three hundred and fifty candidates of coronary computer tomography angiography (CTA) with signs and symptoms suggestive of CAD were recruited in Tabriz Parsian and Iran CTA Centers. Contrast-enhanced MDCT examinations were performed using a 64 detector scanner. Maximum aortic wall thickness in the mid-portion of descending thoracic aorta (region of pulmonary trunk to diaphragm) was measured perpendicular to the center of the vessel. CAD was confirmed in 189 cases (54%) and the remaining 161 cases served as controls. The mean age of the cases, as well as the percentage of male subjects was significantly higher in the CAD group. The mean aortic wall thickness was also significantly higher in the patient group (2.210.63 mm vs. 1.880.58 mm; p<0.001). In multivariate analysis, however, the two groups turned up comparable as to the aortic wall thickness (p=0.31). The optimal cut-off point of aortic wall thickness was 2 mm in discriminating between CAD+ and CAD- groups, with a corresponding sensitivity and specificity of 65% and 57%, respectively. There was no significant association between aortic wall thickness and the severity of CAD (the number of significantly occluded coronary arteries)., هدف از مطالعه فعلی بررسی ارتباط ضخامت اندازه گیری شده آئورت توراسیک به کمک MDCT و وجود بیماری عروق کرونری و شدت آن است.سیصد و پنجاه کاندید آنژیوگرافی بکمک توموگرافی کامپیوتری با علایم و نشانه های دال بر بیماری عروق کرونری در مراکز تصویربرداری پارسیان و ایران تبریز وارد مطالعه گردیدند. تصویربرداری به روش MDCT با کنتراست با استفاده از دستگاه 64 اسلایس بعمل آمد. حداکثر ضخامت دیواره آئورت سینه ای نزولی در قسمت میانی (ناحیه حدفاصل تنه ریوی و دیافراگم) عمود به مرکز رگ اندازه گیری شد. بیماری عروق کرونر در 189 فرد (54 درصد) تایید شد و بقیه 161 نفر بعنوان شاهد درنظر گرفته شدند. متوسط سنی و درصد افراد مذکر در گروه بیمار بطور معنی داری بیشتر از گروه غیربیمار بود. متوسط ضخامت دیواره آئورت نیز بطور معنی داری در گروه بیمار بیشتر از گروه غیربیمار بود (63/021/2 میلی متر در برابر 58/088/1 میلی متر؛ 001/0>p). با این وجود، در آنالیز چندمتغیره دو گروه از نظر ضخامت دیواره آئورت همسان بودند (31/0=P). نقطه برش مناسب ضخامت دیواره آئورت جهت تمایز موارد مبتلا به بیماری عروق قلبی از موارد غیرمبتلا 2 میلی متر با حساسیت و ویژگی 65 و 57 درصد بود. ارتباط معنی داری بین ضخامت دیواره آئورت و شدت بیماری عروق کرونری (بر اساس تعداد عروق کرونری با انسداد قابل توجه) مشاهده نگردید.