مقایسه سطح سرمی ویتامین D در بیماری بهجت ،آفت رکورنت دهان و افراد سالم و ارتباط آن با میزان فعالیت بیماری بهجت

Abstract

The purpose of this study was to determine vitamin D level in patients with Behcets disease in comparison with patients with recurrent oral aphthous ulcer and healthy peoples and association between vitamin D level and Behcets disease activity. This is a cross sectional study at internal medicine department of Emam Reza University hospital of Tabriz at 2010. Vitamin D level in 40 patients with Behcets disease was compared with 40 patients with recurrent oral aphthous ulcer and 40 healthy peoples and association between vitamin D level and Behcets disease activity was determined. Demographic data in addition to the above were registered in a predesigned data sheet. All data analysis was performed using SPSS 16.0. P<0.05 was considered significant. The average serum level of Vit D were significantly lower among patients with Behcets disease (14.37.8) and patients with recurrent oral aphthous ulcer (8.826.9) in comparison with healthy people (28.58.1) (P<0.001). The average serum level of Vit D was significantly lower among patients with recurrent oral aphthous ulcer in comparison patients with Behcets disease (P=0.001). There was no significant association between vit D serum level and disease activity among patients with Behcets disease , هدف از این مطالعه تعیین سطح سرمی ویتامین D در بیماران مبتلا به بیماری بهجت در مقایسه با بیماران با آفت های مکرر دهانی و افراد سالم و ارزیابی ارتباط آن با میزان فعالیت بیماری بهجت است.این مطالعه یک پژوهش مقطعی در کلینیک های فوق تخصصی دانشگاه علوم پزشکی تبریز در سال 1389 است. سطح سرمی ویتامین D در 44 بیمار مبتلا به بهجت با 45 بیمار مبتلا به آفت راجعه دهان و افراد سالم مقایسه شده و همراهی بین آن با میزان فعالیت بیماری تعیین شده است. ویژگی های دموگرافیک بیماران علاوه بر موارد فوق در چک لیست ها ثبت گردید. کلیه داده ها در نرم افزار 16-SPSS تحت آنالیز قرار گرفت. P کمتر از 05/0 معنی دار تلقی شده است.میانگین سطح سرمی ویتامین D، در گروه مبتلا به بیماری بهجت (4/77/13) و گروه مبتلایان به آفت راجعه دهان (7/79/11) بطور معنی داری کمتر از گروه کنترل (9/88/26) بوده است (001/0P<). میانگین سطح سرمی ویتامین D در گروه مبتلا به آفت راجعه دهان در مقایسه با بیماران مبتلا به بهجت بطور معنی داری کمتر بوده است (001/0=P). همراهی معنی داری بین سطح سرمی ویتامین D و میزان فعالیت بیماری در مبتلایان به بهجت یافت نشد.