مقایسه نتایج کوتاه مدت جااندازی در بخش بدون بیهوشی با جاندازی در اتاق عمل زیر بیهوشی عمومی در نوزادان مبتلا به گاستروشزیا

Abstract

Introduction: Gastroschisis is a congenital anterior wall defect in right side of umbilicus and abdominal viscera remove from this defect. Reduction under general anesthesia is routine method for reduction of Gastroschisis. Recently, to avoid complications of general anesthesia and intubation, inward reduction is recommended. Methods: This study were performed in all neonates with Gastroschisis were admitted in Tabriz, Shahid beheshti, Mashhad, Shiraz and Ghazvin medical university from 2010 to 2012 and their parents were signed consent. Exclusion criteria were peritonitis, major anomalies and intestinal atresia. Then Gastroschisis treated with inward reduction or reduction under general anestesia. Results: 18 infants with Gastroschisis were enrolled the study. 8 cases treated with inward reduction and 10 cases were treated with reduction under general anesthesia. Infants in the general anesthesia reduction group had an increased duration of hospitalization, need for mechanical ventilation and its duration, duration of TPN, time to full enteral feeding, need for subsequent surgical procedure and duration of stay in NICU, although it is not significant. But, need for general anesthesia is significantly increased in the general anesthesia reduction group in comparison with inward reduction group., مقدمه: گاستروشزیا یک نقص مادرزادی جدار قدامی شکم است که در سمت راست ناف ایجاد می شود و احشا شکمی از این سوراخ خارج می شوند. روش روتین برای ریداکشن، جا اندازی تحت بیهوشی عمومی می باشد. اخیرا برای اجتناب از عوارض بیهوشی عمومی و انتوباسیون، ریداکشن در بخش توصیه شده است. روش کار: در این مطالعه تمامی نوزادان مبتلا به گاستروشزیا که توسط مراکز درمانی دانشگاههای علوم پزشکی تبریز، شهید بهشتی، شیراز، مشهد و قزوین (طی هماهنگی که قبلا با این مراکز انجام شده است ) در فاصله خرداد ماه 1389 تا خرداد ماه 1391 پذیرش شده اند و والدین آنها رضایت نامه کتبی امضا نموده اند، وارد مطالعه شدند. شرایط خروج از مطالعه نیز شامل نوزادان مبتلا به پریتونیت و آنومالیهای ماژور و آترزی روده بود. سپس این نوزادان تحت ریداکشن در بخش یا تحت بیهوشی قرار گرفتند.نتایج: تعداد 18 نوزاد مبتلا به گاستروشزیا وارد مطالعه شدند که از این تعداد 8 مورد تحت ریداکشن در بخش و 10 مورد تحت ریداکشن بیهوشی قرار گرفتند. نتایج مطالعه حاضر داد که طول مدت بستری در بیمارستان، نیاز به ونتیلاتور و طول مدت آن، طول مدت دریافت TPN ، زمان شروع تغذیه کامل روده ای، نیاز به پروسیجر جراحی بعدی و طول مدت بستری در NICU در بیمارانی که تحت ریداکشن زیر بیهوشی قرار گرفتند بیشتر است هر چند از نظر آماری معنی دار نمی باشد. ولی نیاز به بیهوشی عمومی به طور معنی داری در بیمارانی که تحت بیهوشی ریداکشن برای آنها انجام شده بود، بیشتر از گروه ریداکشن در بخش بود.