اهمیت کلینیکوپاتولوژیکال بیان ژن استانیوکلسین 2 در کانسر کولورکتال با استفاده از روش RT-PCR براساس میزان بیان ژنتیکی آن

Abstract

Background: Stanniocalcins (STC) are glycoprotein hormones that were originally found in the endocrine gland of bony fish. Recently, Microarray expression data revealed that the expression level of STC was higher in tumors. Regarding to need for novel prognostic biomarkers instead of old routine histopathological methods in early screening and the choice of therapy options in Colorectal Cancer (CRC), we examined STC 2 expression level in patients with CRC and assess their association with clinicopathogical data. Materials and Methods: We examined the mRNA expression level of Stanniocalcin 2 in CRC in 48 tumor tissues and 48 marginal tissue samples using real-time reverse transcription-polymerase chain reaction (RT PCR). Clinicopathological data of patients were collected with fulfilling checklists and pathological evaluate their tissue samples. Results: STC2 mRNA expression levels were higher in tumor tissues than marginal groups as a control group (r=0.36, p=0.02). The median expression level in tumor groups was 31829 and the minimum and maximum level were 2366 and 25183989 and the median expression level in marginal groups was 7303.5 and the minimum and maximum level were 681 and 1296806. Distribution of the expression levels of STC2 gene in the tumor and marginal samples indicated that the overexpression of STC2 in tumor samples (83%) is higher than tumor marginal samples (17%). mRNA expression level of STC2 was significantly associated with tumor size (p=0.04) and histology of tumors (p=0.03)., در این مطالعه میزان بیان ژن STC 2 در بیماران مبتلا به سرطان کولورکتال اندازه گیری و ارتباط آن با اطلاعات کلینیکوپاتولوژیکی بیماران مورد بررسی قرار گرفته است. مواد و روش ها:در این مطالعه میزان بیان ژن STC 2 در 48 نمونه تومور و 48 نمونه مارژین بیماران مبتلا به سرطان کولورکتال با استفاده از روش real-time reverse transcription-polymerase chain reaction (RT PCR)ارزیابی گردیده است. همچنین اطلاعات کلینیکوپاتولوژیکی بیماران نیز با استفاده از چک لیست های پر شده توسط بیماران و ارزیابی های پاتولوژیکی بافتها جمع آوری گردیده است. نتایج:سطح بیان ژن STC2 در گروه بافت تومور بیشتر از گروه بافت مارژین به عنوان گروه کنترل است (r=0.36, p=0.02). میزان میانه بیان ژن در گروه تومور 31829 و میزان مینیمم و ماکزیمم آن به ترتیب عبارت است از 2366 و 25183989 و میزان میانه سطح بیان ژن در گروه مارژین نیز عبارتست از 7303.5 و میزان مینیمم و ماکزیمم آن عبارتست از 681 و 1296806. همچنین توزیع سطح بیان ژن STC2 در نمونه های تومور (83%) بیشتر از نمونه های مارژین (17%) است. بین میزان بیان ژن STC2 و سایز تومور رابطه معنی داری وجود دارد (p=0.04). همچنین بین هیستولوژی تومور و سطح بیان ژن STC2 نیز ارتباط معنی داری وجود دارد (p=0.03).