تاثیر تجویز مهارکننده گیرنده آنژیوتانسین با و بدون N - استیل سیستئین در کاهش پروتئین اروی بیماران دیابتی نوع دو

Abstract

Proteinuria or albuminuria is an established risk marker for progressive renal function loss. Albuminuria can be effectively reduced with antihypertensive drugs that interrupt the renin-angiotensin system (RAS). The efficacy of N-acetylcysteine (NAC) for preventing diabetic nephropathy is uncertain. We investigated the renoprotective efficacy of angiotensin receptor blocker and N-cetylsystein in prevention or reduction of proteinuria in patients with diabetic nephropathy. In randomized clinical trial study 70 patients with type 2 diabetes who had renal dysfunction induced proteinuria were studied. They randomly divided to two groups(35 patients in each group) and matched according to sex, age, Hb A1C and fasting blood glucose.The patients in case group were placed on ARB(25mg twice in day) with N-acetylcysteine (NAC)(600mg twice in day) and patients in control group recieved only ARB(25 mg twice in day). Before and two month after treatment urine protein was checked. 35 patients with mean age 60.210.1 years including 19(54.3%) males and 16(45.7%) female were in case group and 35 patients with mean age 63.46.4 years including 14(40%)male and 21(60%) female in control group were studied. There was no statistical difference according to sex and age between two group. Measurement of urine protein before and two month after treatment were not differente between two groups(p=0.5). patients in both groups have similar level of reduction of proteinuria., هدف ز این مطالعه، بررسی تاثیر تجویز مهارکننده گیرنده آنژیوتانسین با و بدون N - استیل سیستئین در کاهش پروتئین اروی بیماران دیابتی نوع دو می باشد.در یک مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شده 70 بیمار دیابت تیپ دو که از اختلال عملکرد کلیه رنج می برده و دچار پروتئینوری شده بودند را بررسی کردیم. آنها به صورت تصادفی به دو گروه(35 نفر در هر گروه) تقسیم و بر اساس سن، جنس، هموگلوبینA1C و قند خون ناشتا همسان شده و در نهایت یک گروه با داروی مسدود کننده گیرنده آنژیوتانسین(لوزارتان mg25 دو بار در روز) و استیل سیستئین(mg600دو بار در روز) و در گروه کنترل با مسدود کننده گیرنده آنژیوتانسین(لوزارتان mg25 دو بار درروز) به تنهایی درمان شدند. قبل و بعد از درمان میزان پروتئین ادرار آنها چک شد. 35 بیمار با میانگین سنی 1/102/60 سال شامل 19(3/54%) مرد و 16(7/45%)زن در گروه مورد با 35 بیمار با میانگین سنی 4/64/63 سال شامل 14(40%)مرد و 21(60%) زن در گروه کنترل مورد مطالعه قرار گرفتند. بین دو گروه از نظر جنس و سن تفاوت آماری معنی داری وجود نداشت. اندازه گیری میزان پروتئین ادرار در زمان اول و 2 ماه بعد از درمان تفاوت معنی داری بین دو گروه نداشت(5/0p=). کاهش پروتئینوری در دو گروه شبیه هم بوده است.