میزان شنوائی بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 و ارتباط آن با برخی مشخصات فردی اجتماعی

Abstract

This study investigates the effects of changes in cochlear hearing levels in diabetic patients and predisposing factors in the increase in hearing loss in these patients. In this cross-sectional study of 201 patients with diabetes (type 2) during the year 2011 - 2012 (for 1 year) in Tabriz Imam Reza Teaching Hospital were evaluated. Patients were enrolled with normal healthy curtains and audiometric tests were conducted and their results were compared. Data were collected and analyzed by SPSS software using mean standard deviation, and frequency and chi square test. Of the 201 patients, 72 were male and 129 were female (with the mean age of 57.32 10.92 years). Smoking in 34 (16.9%) and alcohol in 1 case (0.5%) were positive. The mean duration of diabetes was 8.84 4.73 years in 201 patients. Type of medication for diabetes in 82 patients (40.8%) was metformin, in 91 patients (45.3%) was glibenclamide, in 26 patients (12.9%) was metformin + glibenclamide and in 2 patients (1%) was insulin. Hearing loss was negative in 43 patients (21.4%) and positive in 158 patients (78.6%). Of the 158 patients, hearing loss was unilateral in 39 patients (19.4%) and bilateral in 119 patients (59.2%). The mean duration of hearing loss in these 158 patients was 26.15 20.81 months. The average of hearing loss was 34.23 21.97 dB. Tinnitus and dizziness were positive in 176 and 24 patients respectively. Acoustic trauma history was positive in only one patient. There was a family history of hearing loss in none of the cases., هدف این مطالعه بررسی بیشتر اثرات تغییرات حلزون در میزان شنوایی بیماران دیابتی و بررسی فاکتورهای مستعد کننده در افزایش میزان کاهش شنوایی این بیماران است.در این مطالعه تحلیلی مقطعی 201 بیمار دیابتی (نوع 2) در طول سال 91 - 1390 (به مدت 1 سال) در مرکز آموزشی درمانی امام رضا (ع) تبریز بررسی شدند. بیمارانی که پرده های سالم داشتند وارد مطالعه شدند و تستهای اودیومتری انجام شد و نتایج آنها مقایسه شد. اطلاعات جمع آوری شده توسط نرم افزار SPSS با استفاده از شاخص های میانگین، انحراف معیار و درصد فراوانی و آزمون کای دو آنالیز شد. از 201 بیمار مورد بررسی، 72 مورد مذکر و 129 مورد مونث بودند ( با میانگین سنی 57.32 10.92 سال). مصرف سیگار در 34 مورد (%16.9) و الکل در 1 مورد (%0.5) مثبت بود. میانگین طول دوره بیماری دیابت در 201 بیمار 8.84 4.73 سال بود. نوع داروی مصرفی برای دیابت در 82 بیمار (%40.8) متفورمین، در 91 بیمار (%45.3) گلی بن کلامید، در 26 بیمار (%12.9) متفورمین + گلی بن کلامید و در 2 بیمار (%1) انسولین بود. کاهش شنوایی در 43 بیمار (%21.4) منفی و در 158 بیمار (%78.6) مثبت بود. از 158 بیمار ذکر شده، کاهش شنوایی در 39 بیمار (%19.4) یک طرفه و در 119 بیمار (%59.2) دو طرفه بود. میانگین طول مدت کاهش شنوایی در این 158 بیمار 26.15 20.81 ماه بود. میانگین کاهش شنوایی در اودیومتری 34.2321.97 دسیبل بود. وزوز گوش در 176 بیمار و همچنین سرگیجه در 24 بیمار مثبت بود. سابقه ترومای صوتی فقط در یک بیمار مثبت بود. همچنین در هیچ یک از بیماران مورد بررسی سابقه فامیلی کاهش شنوایی وجود نداشت.