مقایسه اندکس پرولیفراسیون (ki-67) ، بیان پروتئین های P53 و گیرنده های استروژن وپروژسترون به روش ایمونوهیستوشیمی در تومورهای خوش خیم با پتانسیل بدخیمی و بد خیم عضله صاف رحم

Abstract

The aim of this study was determine immunohistochemistric profile of ki-67 , p53, estrogen and progesterone receptors in benign , potentially malignant and malignant uterine smooth muscle tumors. In a cross-sectional and analytical study that performed in pathology ward of al-Zahra hospital on patients with neoplastic lesions of uterine smooth muscle, immunohistochemistric profile of ki-67, p53, estrogen and progesterone receptors in benign, potentially malignant and malignant uterine smooth muscle tumors evaluated. In this study, we examined 24 patients with uterine smooth muscle tumors that 7 patients with LMS, 4 patients with STUPM, 7 patients with LBN and 6 patients were Leiomyoma. Incidence rate of ki-67 in LMS tumors was more than of the incidence of all studied tumors. Receptor p53 in LMS tumors in 3 of 7 studied tumors was positive, but this marker wasnt positive in other studied tumors. Also, in our study, the Ki-67 receptor was positive in 21.6% of LMS tumors. Ki-67 receptor incidence in LMS tumors was significantly higher than Ki-67 receptor incidence in STUMP, LBN and Leiomyoma. PR and ER receptor wasnt positive in none of LMS tumors. Incidence rate of this receptore significantly lower that others studied tumor. Estrogen receptor was positive in 75% of STUMP, 57% and 83% of tumors LBN and Leiomyoma tumors, while wasnt positive in none of LMS tumors and progesterone receptors in was positive in 50% of STUMP, 71% and 100% of LBN and leiomyoma tumors while wasnt positive in none of LMS tumors. , هدف از این مطالعه تعیین اندکس پرولیفراسیون (Ki-67)، بیان پروتئین های P53 و گیرنده های استروژن و پروژسترون به روش ایمونوهیستوشیمی در انواع تومورهای خوش خیم با پتانسیل بدخیمی و بدخیمی عضلانی صاف رحم است.در یک مطالعه توصیفی- مقایسه ای که در بخش پاتولوژی بیمارستان الزهرا بر روی بیماران با تومورهای ضایعات نئوپلاستیک عضلات صاف انجام دادیم، اندکس پرولیفراسیون (Ki-67)، بیان پروتئین های P53 و گیرنده های استروژن و پروژسترون به روش ایمونوهیستوشیمی در انواع تومورهای خوش خیم با پتانسیل بدخیمی و بدخیمی عضلانی صاف رحم را مورد مقایسه قرار دادیم. در این مطالعه 24 بیمار با تومورهای عضله صاف رحمی مورد بررسی قرار دادیم که 7 بیمار مبتلا به لیومیوسارکوما، 4 بیمار مبتلا به تومور STUPM، 7 بیمار مبتلا به LBN و 6 بیمار مبتلا به لیومیوما بودند. میزان بروز مارکر ki-67 در تومورهای LMS از همه تومورهای مورد بررسی، بیشتر بود. رسپتور p53 در تومورهای LMS در 3 مورد از 7 تومورمورد مطالعه، مثبت بود ولی این مارکر در سایر تومورهای مورد مطالعه، مثبت نبود. همچنین در مطالعه ما نیز مارکر Ki-67 در 6/21% تومورهای LMS مثبت بود. میزان بروز مارکر ki-67 در بین تومورهای LMS بصورت معنی داری بیشتر از میزان بروز مارکر Ki-67 در تومورهای STUMP ، LBN و لیومیوما بود. مارکرهای PR و ER در هیچکدام از تومورهای LMS مثبت نبود. میزان بروز این دو رسپتور در این تومور بصورت معنی داری کمتر از سایر تومورهای مورد بررسی بود. رسپتورهای استروژنی در 75% تومورهای STUMP، 57% تومورهای LBN و 83% تومورهای لیومیوما مثبت بود در حالی که در هیچکدام از تومورهای LMS این رسپتور مثبت نبود و همچنین رسپتورهای پروژسترونی در 50% تومورهای STUMP، 71% تومورهای LBN و 100% تومورهای لیومیوما مثبت بود در حالی که در هیچکدام از تومورهای LMS این رسپتور مثبت نبود.