تعیین تراکم معدنی استخوان (BMD) در کودکان دچار فلج مغزی (CP)

Abstract

This study aimed at assessing BMD in children with CP. In this analytic-cross-sectional study, 85 children with CP were recruited in Tabriz Children Teaching Centre in a 12-month period of time. Patients BMD of three lumbar vertebrae (L2-L4) and hip was determined by Dual energy X-ray Absorptiometry (DXA). Functional status was assessed by the Gross Motor Functional Classification (GMFC) scale. Age, sex, triceps skin-fold, CP types and subtypes, previous physiotherapy, standing and walking conditions, serum level of Ca, P and vitamin D, nutritional status and anti-seizure medication history were the studied variables. Eighty five patients, 44 males and 41 females with a mean age of 5.792.39 (3-11) years were enrolled in the study. Osteopenia and osteoporosis were present in 48.2% and 30.6% of the patients, respectively. Osteopenia and osteoporosis of lumbar vertebra were present in 38.8% and 31.8% of the patients and osteopenia and osteoporosis of hip were present in 15.3% and 29.4% of the patients, respectively. Standing ability and its duration was directly associated with increased lumbar vertebral BMD. The mean lumbar vertebral and hip BMDs were significantly lower in group with insufficient caloric intake and the mean hip BMD was significantly lower in group with insufficient calcium intake (p<0.05). The mean hip BMD was significantly lower in the cases with positive history of receiving anti-convulsant medications. The mean lumbar vertebral and hip BMDs were higher in cases with hypotonic CP and in the patients with hemiplegic involvement in a nonsignificant manner. There was also nonsignificant inverse correlation between the BMD and GMFC. There were not significant association between BMD and the other variables., هدف از این مطالعه، بررسی تراکم معدنی استخوانی در کودکان مبتلا به فلج مغزی است. در این مطالعه تحلیلی- مقطعی، 85 کودک مبتلا به فلج مغزی طی مدت 12 ماه در مرکز آموزشی-درمانی کودکان تبریز بررسی شدند. تراکم استخوانی بیماران در سه مهری کمری (L2-L4) و لگن با استفاده از روش DXA اندازه گیری شد. وضعیت عملکردی بر اساس مقیاس GMFC بررسی شد. سن، جنس، ضخامت چربی عضله سه سر بازو، انواع و زیرگونه های فلج مغزی، فیزیوتراپی قبلی، وضعیت سرپاایستادن و راه رفتن، سطوح سرمی کلسیم، فسفر و ویتامین D، وضعیت تغذیه ای و سابقه دریافت داروهای ضدتشنج متغیرهای بررسی شده بودند.هشتاد و پنج کودک، 44 پسر و 41 دختر با سن متوسط 39/279/5 (3 تا 11) سال بررسی شدند. استئوپنی و استئوپروز بترتیب در 2/48 و 6/30 درصد موارد وجود داشت. استئوپنی و استئوپروز فقرات کمری بترتیب در 8/38 و 8/31 درصد موارد و استئوپنی و استئوپروز لگن بترتیب در 3/15 و 4/29 درصد موارد تشخیص داده شد. توانایی راه رفتن و مدت سرپا ایستادن در طی روز بطور مستقیم با افزایش تراکم معدنی استخوان در فقرات مرتبط بودند. متوسط تراکم معدنی استخوان فقرات و لگن در گروه با دریافت ناکافی کالری و متوسط تراکم معدنی استخوان در لگن در گروه با دریافت ناکافی کلسیم بطور معنی داری کمتر بود (05/0>p). متوسط تراکم معدنی استخوان در لگن در گروه با سابقه دریافت داروهای ضدتشنج بطور معنی داری کمتر بود. متوسط تراکم معدنی استخوان در فقرات و لگن در گروه دچار فلج مغزی کوادری پلژیک و دیس کینتیک بطور غیرمعنی داری کمتر بود. همچنین هرچند ارتباط معکوسی بین میزان تراکم معدنی استخوان و GMFC وجود داشت‌؛ ولی این ارتباط از نظر آماری معنی دار نبود. ارتباط آماری معنی دار بین سایر متغیرها با تراکم معدنی استخوان وجود نداشت.