نقش تزریق داخل ویتره ای بواسیزوماب و تریامسینولون در جلوگیری از پیشرفت رتینوپاتی دیابتی و ادم ماکولا همزمان با جراحی کاتاراکت

Abstract

This study aimed at evaluating the effect of postoperative intravitreal triamcinolone and Avastatin on progression of diabetic macular edema and retinopathy. In this randomized double-blind clinical trial, 80 eyes of eighty patients with cataract and DME were enrolled in Tabriz Nikookari Teaching Centre in a 14-month period of time. They received either intravitreal bevacizumab plus triamcinolone (intervention group) or MPC (controls) after cataract surgery. Best corrected visual acuity (BCVA) and central macular thickness (CMT) were documented by month 6 after operation and compared between the two groups. The mean CMT values were 346.45, 259.40, 184.93, 179.93 and 165.55 إm at baseline, week 1, month 1, month 3 and month 6 post-operatively in the case group and 349.53, 348.55, 194.20, 183.78 and 178.93 إm at the mentioned intervals in the controls, respectively. The values decreased significantly within both groups, significantly more in the intervention group (p<0.001). The mean BCVA values were 0.94, 0.34, 0.24, 0.12 and 0.08 at baseline, week 1, month 1, month 3 and month 6 post-operatively in the case group and 0.93, 0.53, 0.34, 0.26 and 0.16 at the mentioned intervals in the controls, respectively. The values decreased significantly within both groups, significantly more in the intervention group (p<0.001). There were no major irreversible complications in the case group. , هدف از مطالعه فعلی، بررسی تاثیر داخل ویتره ای تریامسینولون و آواستاتین در پایان عمل کاتاراکت بر روی پیشرفت ادم ماکولا و رتینوپاتی دیابتی است. در این کارآزمایی بالینی تصادفی شده دوسوکور، 80 چشم از هشتاد بیمار با کاتاراکت و ادم ماکولای دیابتی طی مدت 14 ماه در مرکز آموزشی-درمانی نیکوکاری تبریز بررسی شدند. در خاتمه جراحی کاتاراکت، در یک گروه از بواسیزوماب و تریامسینون داخل ویتره (گروه مداخله) و در گروه دیگر از فوتوکوآگولاسیون ماکولا بلافاصله پس از عمل (گروه شاهد) استفاده شد. بهترین دید اصلاح شده و ضخامت مرکزی ماکولا تا ماه شش پس از عمل در دو گروه تعیین و مقایسه گردید. متوسط ضخامت مرکزی ماکولا در گروه مداخله در زمان های پیش از جراحی و 1 هفته، 1 ماه، 3 ماه و 6 ماه پس از جراحی بترتیب 45/346، 40/259، 93/184، 93/179 و 55/165 میکرومتر و در گروه شاهد بترتیب 53/349، 55/348، 20/194، 78/183 و 93/178 میکرومتر بود. این مقادیر درون هر دو گروه بطور معنی داری کاهش یافته و این کاهش در گروه مداخله بیشتر از گروه شاهد بود (001/0>p). متوسط بهترین دید اصلاح شده در گروه مداخله در زمان های پیش از جراحی و 1 هفته، 1 ماه، 3 ماه و 6 ماه پس از جراحی بترتیب 94/0، 34/0، 24/0، 12/0 و 08/0 و در گروه شاهد بترتیب 93/0، 53/0، 34/0، 26/0 و 16/0 بود. این مقادیر درون هر دو گروه بطور معنی داری کاهش یافته و این کاهش در گروه مداخله بیشتر از گروه شاهد بود (001/0>p). عوارض غیرقابل برگشت عمده ای در گروه مداخله مشاهده نگردید.