تاثیر آلوپورینول در پیش آگهی سکته ایسکمیک مغزی

Abstract

This study aimed at evaluating the 2ffect of allopurinol in ischemic stroke prognosis. In this double-blind clinical trial, 60 patients with ischemic stroke and increased serum level of uric acid on admission were recruited during a 17-month period in Tabriz Imam Reza teaching Hospital. They randomized in two 30-patinet groups; the intervention group who received allopurinol (200 mg/d) for three months, and the control group who received placebo in the same manner. Patients outcome was evaluated by modified Rankin Scale (MRS) 3 months post-intervention. There were 11 males and 19 females with a mean age of 67.110.9 years in the intervention group and 9 males and 21 females with a mean age of 71.813.8 years in the control group (p>0.05). The two groups were matched for occupation, education level, past medical history and serum laboratory parameters, as well. The mean basal MRS was 3.20.8 in the intervention group and 3.40.8 in the control group. The MRS at the endpoint was 2.41.8 in the intervention group and 3.21.6 in the control group. The mean MRS decreased significantly in the intervention group (p=0.007) with borderline nonsignificant change in the controls (p=0.064). The change of MRS was greater in the intervention group comparing with that in the controls in a borderline nonsignificant trend (p=0.075). The mortality rate was 10% in the intervention group vs. 20% in the controls (p=0.236)., هدف از این مطالعه، بررسی نقش آلوپورینول در پیش آگهی سکته مغزی ایسکمیک است.در این کار آزمایی بالینی مداخله ای، 60 بیمار مبتلا به سکته مغزی ایسکمیک و سطح سرمی اسید اوریک افزایش یافته در زمان پذیرش طی مدت 17 ماه در مرکز آموزشی - درمانی امام رضا(ع) وارد مطالعه شدند. این بیماران بطور تصادفی به دو دسته برابر تقسیم شدند: گروه مداخله که آلوپورینول خوراکی (200 میلی گرم روزانه) بمدت سه ماه دریافت کردند و گروه شاهد بدون دریافت دارو در این مطالعه شرکت کردند. پیش آگهی بیماران با استفاده از MRS سه ماه پس از آغاز مطالعه بررسی شد.در گروه مداخله 11 مرد و 19 زن با سن متوسط 10/9+-67/1 سال و در گروه شاهد 9 مرد و 21 زن با سن متوسط 13/8+-71/8 بررسی شدند(0/05<p). دو گروه از نظز شغل، سطح تحصیلات ، سابقه طبی قبلی و متغیرهای آزمایشگاهی نیز همسان بودند. متوسط MRS پایه در گروه مداخله و شاهد بترتیب 0/8+- 3/2 و 0/8+-3/4 بود. متوسط MRS انتهایی در گروه مداخله و شاهد به ترتیب 1/8+- 2/4 و 1/6+-3/2 بود. متوسط MRS در گروه مداخله از نظر آماری معنی دار بود(0/007=p)، در حالی که این کاهش در گروه شاهد بطور مرزی غیر معنی دار گردید(0/064=p). کاهش MRS انتهایی نسبت به پایه در گروه مداخله نسبت به شاهد بطور غیر معنی داری ولی مرزی بیشتر بود(0/075=p). میزان مرگ و میر در گروه مداخله %10 و در گروه شاهد %20 بود(0/236=p).