بررسی اختلال بیش فعالی- نقص توجه نوع بزرگسالی در شهر تبریز

Abstract

This study aims at evaluate the prevalence of adult ADHD in Tabriz city due to its importance and lack of previous data. In this cross-sectional study, a screen for adult ADHD was included in a randomly selected subsample (N=400) of 1845-year-old inhabitants of Tabriz City using a previously validated Persian version of self-reporting Conners questionnaire. The prevalence of adult ADHD and a number of its correlates (including age, gender, birth order, marital status, educational level, vocational status, smoking and alcohol consumption, illicit drug abuse and other psychological abnormalities) were determined in this sample. Based on the ADHD index, the prevalence of adult ADHD was 5.5%. Among 400 selected individuals, 3.8% in A subscale (inattentive), 2.5% in subscale B (hyperactive/impulsive) and 5% in subscale C (combined) scored 70 or higher (positive scores). Significant correlates included being male (odds ratio=2.8, 95% confidence interval: 1.1-7.2) and lower educational level (odds ratio=0.2, 95% confidence interval: 0.0-1.3). There was a non-significant higher trend for being smoker or alcohol consumption in the patients than the normal subjects. The birth order, marital status, occupational status, age, drug abuse and concomitant psychological disorders were not significantly different between the patients and the normal subjects., قبلی این مطالعه با هدف بررسی شیوع ADHD بالغین در شهر تبریز انجام شد.در این مطالعه مقطعی، غربالگری از نظر ADHD بالغین در زیرگروهی از افراد تصادفی انتخاب شده (400 نفر) از بین ساکنین 18 تا 44 ساله شهر تبریز با استفاده از نسخه پیشتر تایید شده پرسشنامه خود-گزارشی فارسی کانرز صورت گرفت. شیوع ADHD بالغین و تعدادی از موارد مرتبط با آن (شامل سن، جنس، رتبه تولد، وضعیت تاهل، وضعیت تحصیلی، وضعیت اشتغال، مصرف سیگار و الکل، سوء مصرف مواد، بیماری های روانی دیگر) در این نمونه آماری تعیین گردید.براساس شاخص ADHD شیوع ADHD Adult 5/5% بود. از میان 400 نفر از نمونه انتخاب شده 8/3 درصد در زیر مقیاس A (علایم نقص توجه)، 5/2% در زیر مقیاس B (علایم بیش فعالی- تکانشگری) و 5% در زیر مقیاس C (علایم کلی ADHD) نمره بالاتر از 70 کسب کرده بودند (نمرات آنها مثبت بود). موارد معنی دار مرتبط با این وضعیت شامل جنسیت مذکر (نسبت شانس=8/2، محدوده اطمینان 95 %: 1/1-2/7) و سطح تحصیلات پایین (نسبت شانس=2/0، محدوده اطمینان 95 %: 0/0-3/1) بودند. مصرف سیگار و الکل بصورت غیرمعنی دار در گروه بیماران بیشتر از گروه غیربیمار بود. رتبه تولد، وضعیت تاهل، وضعیت اشتغال، سن، سوء مصرف مواد و وجود اختلالات روانی همراه بین دو گروه بیمار و غیربیمار تفاوت معنی دار آماری نداشت.